Kirkjuritið - 01.12.1971, Síða 34

konur, sem sendu reglulega til kristni-
boðs. Bróðir Ólafar gerði það einnig
og síðan sonur hans. Þannig heldur
þetta ófram, og þannig ber starf
hennar óvöxt.
Tveir stólpar aðrir
— Og sjálfsagt eru fleiri stólpar þess-
um líkir?
— Já, líkir nema að því leyti, að
ég hef engum kritniboðsvini kynnzt,
sem var jafn frumlegur persónuleiki
eins og Ólöf. Að heyra hana biðja
og tala og framkoma hennar: Þetta
var ólíkt öllu öðru, sem ég hefi
kynnzt. Enda sagði hún það oft sjálf,
bœði í btéfum og þegar fundum bar
saman, að það vœru nú margir, sem
teldu sig eitthvað skrýtna.
En svo hefur þú náttúrlega séð
ýmsar konur á kristniboðsþingum eins
og Steinunni okkar, Ijósmóður, á
Sriðnesenni. Hún hefur verið ! fremstu
röð kristniboðsvina ! áratugi, þv! að
hún var vinkona frú Önnu Thorodd-
sen, sem dáin er fyrir mörgum árum.
Hún komst til trúar og kynntist kristni-
boðinu fyrir áhrif hennar. Eins kynnt-
ist hún Ólaflu Jóhannsdóttur. Hún var
ung að lœra ! Reykjavík, þegar hún
gekk ! KFUK og kynntist frú Thorodd-
sen, og þœr héldu sinu sambandi alla
t!ð. Og Steinunn hefur alltaf unnið
dyggilega fyrir kristniboð. Fyrir mörg-
um árum setti hún t. d. samskotabauk
við fjallveg fyrir vestan og lét hann
vera þar hjá einhverri vörðu. I mörg-
um árgöngum Bjarma má síðan sjá,
hvað kom ! þann bauk þar á heiðinni.
Eins hefur hún alltaf brunnið fyrir
32
þvi, að menn kœmu vestur og seg°
frá. Sjálf talar hún alltaf og alls stað
ar um kristniboð.
— Já, mér eru þœr og verða
minnisstœðar tvœr gamlar konur fra
þingi og móti í sumar, þv! að þ0^
voru þar eins og glaðastar og yngst
ar allra ! raun og sannleika. Hin kon
an var úr Borgarfirði.
— Ég get vel trúað þvi, að
hafi verið glaðastar, þvi að Steinunn
er nú vön að segja, að það séu s®
ustu stundir hennar á árinu, þegar
hún kemur á mót. Hún sleppir engu
móti, ef hún getur komizt. Hin kon
an hefur áreiðanlega verið Vilbor9
frá Geirshlið i Flókadal. Þar var kun
lengi húsfreyja, en er nú flutt
Reykjavíkur. Hún er líka kristniboð5
vinur og hefur alla tíð styrkt kristn'^
boðið. Hún hefur sent sinar gjaf'r
Bjarma alveg frá þv! að við tókuF1
við honum 1936. Hún er orðin ^0
öldruð. Á vissan hátt er hún önnur
t g|'
manngerð af trúaðri konu. Hun
nœrri heinrœktað dœmi um þenníV1
gamla frómleika, þá gömlu gu ^
hrœðslu, sem var altekin af þvl,
Guð var góður, af föðurforsjá Gu^s
Guð hefur gert svo margt fyrir
og varðveitt hana. Og samt sem 0
ur á hún þessa djúpu tóna annarrö
greinar trúarjátningarinnar um 're
ið i Kristi. Það hefur heyrzt, þe9a
hún hefur borið fram vitnisburð sin^
! tjaldinu á mótunum. HjálprC®
Krists er hennar tónn. Vilborg he
þó alltaf verið fyrir mér, — ég þ°r
að segja það, — einhver yndislegaS
mynd þeirra gömlu sannguðhrced
kvenna,sem ég man úr minni bernsku
— Mig minnir, að s'éra Jón ! Saur
Á