Kirkjuritið - 01.12.1971, Qupperneq 68

Séra Sveinn Víkingur
Séra Sveinn Víkingur
Mennirnir hverfa af sjónarsviðinu, en
minningin varir. Mig setti hljóðan,
þegar fréttin kom, að séra Sveinn
Víkingur vœri dóinn. En hann andað-
ist 5. júní sl. Ég mun œtíð minnast
hans sem góðs vinar. Hann var bœði
óvenjulegur og sterkur persónuleiki,
sem setti svip á samtíð slna.
Fyrstu kynni mín af séra Sveini
voru austur á Seyðisfirði, þar sem
hann var prestur, en þangað fór ég
með föður mínum, er hann var á yfir-
reið um Austfirði og kom til Seyð'5^
fjarðar. — Og svo atvikaðist Þa ,
þannig, að hann varð biskupsritOrl
tíð föður míns, Sigurgeirs Sigurðsso11
ar biskups, og þá kynntist ég s®rCI
Sveini vel.
Við störfuðum saman við Kir^iu
blaðið 1946, og þá tók ég eftir r'f,
leikni hans. Hann skrifaði greina'
blaðið og varla kom það fyrir, a
hann þyrfti að gera útstrikanir e
lagfœringar á handriti sínu, eftir 0
hann hafði einu sinni skrifað Þa
Hann var bœði vandvirkur og rll
virkur. Honum var létt að skrifo
frœðimennska var honum i blóð
in. Bœkur hans bera vott um 90
og ritleikni, og hann hafði lag
gera efnið aðgengilegt, svo að
á«ð
fólk
er
hafði áhuga á bókum hans oQ
hlusta á hann í útvarpinu. Hann
einn þeirra, sem bezt hefir náð eVr^
um hlustenda, einkanlega, Þe^„
hann talaði ,,Um daginn og veginP
Þá þœtti hans vildi fólk fá að heY'
umfram annað efni í útvarpinu. Han'
hafði svo gott lag á þvi að same'n
gaman og alvöru. ^
Þegar séra Sveinn Vikingur let
66