Kirkjuritið - 01.12.1971, Blaðsíða 48

ekki að fullu. Auk þess leggur svo
kristniboðið ákveðna upphœð til safn-
aðarins, tvo dollara á móti hverjum
einum, sem söfnuðurinn getur lagt
fram. Frá nœstu áramótum verður
hins vegar sú breyting á samkvœmt
samkomulagi, að kristniboðið gefur
innlendu kirkjunni, sem myndast hef-
ur, allar eigur sínar, fastar og lausar.
Innlenda kirkjan tekur þá í raun og
veru á sig ábyrgð á starfinu i land-
inu. En þœr óskir hafa komið frá
henni, að engin breyting verði á starf-
inu, heldur höldum við áfram að sjá
um stöðina í Konsó undir yfirstjórn
kirkjunnar. Innlenda kirkjan hefur ekki
fjárhagslegt bolmagn til að taka við
öllu starfinu sjálf. Sama breyting
gengur í gildi um áramót á öllu starfs-
svœði Norðmanna.
— Þörfin á fleiri kristniboðum er
mjög mikil þarna?
— Þörfin er geysileg, og það er
hreint vandamál, að nú stendur svo
illa á i ár og nœsta ár með leyfi
kristniboðanna. Það fara svo margir
heim samtímis.
— Og vakningar kalla á meira
starf?
— Já, það er alveg ótrúlegt, hvað
gerist þarna suður frá. Og ég hef oft
hugsað og raunar einnig talað um
þann mun, sem var á upphafinu hjá
Norðmönnum og okkur. Þegar þeir
byrja sitt kristniboðsstarf, líða mörg
ár, unz fregnin berst heim til Noregs
um, að fyrsta sálin hafi unnizt, fyrsti
heiðinginn hafi snúið sér. Og mesta
sálmaskáld Norðmanna, Landstad,
verður svo snortinn, að hann sezt
niður og semur einn voldugasta
kristniboðssálm Norðurlanda: „Oplöft
dit syn, o kristen sjel." En e^'r
fimmtán eða sextán ára starf hjá okk-
ur, þá er kominn söfnuður í Kons°
með um tvö þúsund sálna. Og þe|r
fyrstu vinnast á fyrsta ári eða í byrl
un annars árs. Við höfum mikið fyr'r
að þakka.
— Mér þykir trúlegt, að þeir, sem
ókunnugir eru, vildu spyrja sem sV°_
Hvernig má það vera, að unnt sé a
reka svo umfangsmikið starf fyrir" sV°
smáa fjárhœð?
— Þar veldur það, að í fyrsta l°9!
eru kristniboðar ekki hátt launaðir
öðru lagi gera innlendir starfsmenn
ekki kröfu til hárra launa. Dagle9
kjör fólks eru þannig, að laun erU
ákaflega lág. Þó að kristniboðarrl
ir séu lítt launaðir, þá gœtum vl
launað nokkuð marga innlenda star
menn fyrir laun eins kristniboðo-
Þeir þurfa svo miklu, miklu minn°'
Lífshœttir þeirra eru svo frábrotmÞ
að hvítir menn geta ekki búið við þ°'
Svo er náttúrlega sparað eins og hmy
er á allan hátt. Einn liður I þelUl
sparnaði er þessi sameiginlega skr'
stofa, sem við stofnuðum. Kristnib0
ið þarf ekki að borga nema svoltt'nn
hundraðshluta af rekstrarkostna
hennar. ^
— En hvernig er um gjaldkerasta
og annað slíkt, sem unnið hefur vrerl
fyrir sambandið undanfarin ár? h'e
ur það verið sjálfboðavinna?
— Já, allt til þess, að skrifstof011
■ |d-
tók við bókhaldinu. Síðan er gia
kerastarfið einnig miklu einfaldara-
46