Kirkjuritið - 01.12.1971, Blaðsíða 50

Ég held, að ég hafi aldrei orðið
eins upplyftur í andanum, því ég
man það, að ég hljóp syngjandi með
tárvot augu fram hjá Þjóðleikhúsinu,
og það, sem ég söng þá, skrifaði ég
strax niður, þegar ég kom heim:
Upp, sál mtn nú og hátt lát hljóma
til himins lof og þakkargjörð. —
Ég varð svo gagntekinn, að ég
söng þennan sálm, orti hann á leið-
inni heim ólgandi af fögnuði. Ég hef
oft orðið ákaflega glaður og gripinn
vegna kristniboðsins, en ég man
aldrei til þess, að ég hafi orðið, ef
ég má orða það svo, — eins frávita
af gleði og þegar ég hélt á þessu
leyfi í höndunum.
Svo er þá lokið frásögn Bjarna Eyjólfs-
sonar. Ég man það fyrst til hans, að
mér þótti hann sveipaður einhverri
torrœðri duþsíðar Itkur helgum manni.
Enn síðar hreifst ég eins og svo marg-
ur annar af innra krafti og eldmóði
þess kyrrláta manns. Ég hef sungið
sálma hans, hlýtt á predikun hans,
lœrt af honum trú og guðfrœði. Ef
til vill hefur hann þó öðru fremur
vakið mig til hugsunar um kristniboð.
Nú virðist heilsa hans mjög svo
þrotin. Daginn eftir spjallið heima t
Virki stígur hann samt í stól meistara
Jóns og predikar um kristniboð. Að
þvt loknu verða þeir fóstbrœður, Árni
Sigurjónsson og hann, að halda suður,
þvt nú er kristniboðsdagur, og haldin
skal samkoma að kvöldi. Þar skal
einnig predikað.
G. Ól. Ól.
Gísli Arnkelsson, kristniboSi, og
kona hans, Katrín Guðlaugs-
dóttir, veita forstöðu íslenzku
kristniboðsstöðinni í Konsó. Þau
eru nú að Ijúka öðru starfstíma-
bili sínu á kristniboðsakrinum,
samtals tíu ára starfi, og koma
vœntanlega heim á nœsta vori.
Islenzka stöðin í Konsó var
stofnuð 1954.
48