Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1971, Side 10

Kirkjuritið - 01.12.1971, Side 10
á slðari árum of m|ög rutt sér til rúms hjá oss; en, allt fyrir það, þekki ég þá ekki þjóð mína, ef hún ekki má trúrœkin heita, móts við margar aðr- ar þjóðir, þegar á allt er litið. Það er ekki trúarkulda hennar að kenna að hún ekki fyrir löngu hefur lagt sinn skerf óskertan til hins dýrmceta kristniboðs, heldur ýmsu öðru. Eftir legu landsins erum vér oftast nœr löngu á eftir öðrum þjóðum í hverju sem er; því veldur fjarlœgðin. Auk þess mun oss ef til vill, hafa vantað ötula forgöngumenn fyrirtœkisins. Að visu er mér það ekki kunnugt, hversu oft og hversu ýtarlega hreyft hefur verið kristniboðsmálum hér á landi. Þó veit ég það, að prestaöldungurinn, síra Jón Jónsson á Möðrufelli, studdi eftir megni málefni þetta, svo sem annað, er að trúnni laut, og hvatti til kristniboðssamskota i sínum evang- elisku smáritum; og tengdasonur hans, síra Hálfdán prófastur Einars- son á Eyri, var aðstoðarmaður hans í þessu, urðu þá samskot viðs vegar um land. Líka mun Helgi biskup Thordarsen hafa hreyft við þessu sama máli; vist er það, að sira Hall- dór prófastur Jónsson á Hofi ávann full 600 dala samskot til kristniboðs, sem hann tilkynnti Helga biskupi (sbr. umburðarbréf biskups 12. okt. 1859). Þannig áunnu allir þessir menn tölu- vert; því hjörtu landsmanna voru meðtœkileg fyrir slíkar bendingar, þótt pyngjurnar vœru léttari.* En allir * Nýlega tók ein af höfðingskonum vorum það ráð upp hjá sjálfri sér, að gefa 60 dali til kristniboðs. Nafn hennar nefni ég ekki, því hún vill vera óþekkt að þessu; en ég get þessa til að sýna, að slík hjörtu slá enn í brjóstum Islendinga. 8 þessir afbragðsmenn hafa farið þa leið, sem ég verð að álíta ekki serh heppilegasta að einu leyti, þar sem þeir sendu samskotaféð erlendu kristniboðsfélagi, til þess að kosta ókunna kristniboða á ókunnum kristru- boðsstöðvum. Svo óhjásneiðanle9 sem þessi aðferð kann að hafa vef' ið fyrir þessa menn á þeim árurn> meðan þjóð vor var enn eigi korrnn á það framfarastig, sem hún nU stendur á, þá get ég þó ekki með henni að svo komnu, og á^ hana mundu draga úr áhuga landa minna í kristniboðsmálinu, og inndn skamms eyða öllum verulegum frarn kvœmdum í þeirri grein, þótt e'n hverju kynni ágengt að verða í fyrstu- Sérhvert fyrirtœki verður að hcda þjóðlegt fyrirkomulag, eigi menn a geta gert sér von um vöxt þess viðgang.Yrði íslenzkur trúboði sendur sá er þjóðin treysti bezt, þá vceri 15 inn brotinn; fyrir honum slœgju hjdrtu landsmanna, og hann mundi hcua^ huga manna vakandi við fyrirtcek' með því að skrifa heim af atger um sínum, lýsa eymd heiðninnar, un1 bótum kristninnar, framförum 0& fjölgun lœrisveina sinna, áhugd sjálfsafneitun sinni og samþÍanC1 sinna á kristniboðsstöðvunum. Til þess að birta þjóðinni slíkar fréttir, ásamt ótal mörgu öðru u^ kristniboð þessara ára í ýmsum a um heims og margvíslega um hc*9 kirkjunnar yfir höfuð að tala, þ° þyrfti jafnframt að gefa út kirkiu legt tímarit í því skyni. Á sliku kirkju riti virðist vera hin brýnasta þar^ 0 voru afskekta landi, þar sem margan góðan dreng þyrstir eftir kirkjule9r A

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.