Kirkjuritið - 01.12.1971, Síða 41

_ataklemmum, sem hún hafði smíðað
|Jr Vnnsum afgöngum. Það var ákaf-
e9a vel gefin og sérkennileg kona,
Un Þórey á Kleifastöðum.
Vertu trúr allt til dauða
Hvað lengi hefur þú sjálfur boric
r|stniboðið fyrir brjósti?
þ, ' hef verið svona þrettán ára
kom til mín maður, sem hafð
ri° kennari minn nokkru áður
jUnnudagaskólanum. Hann hét Jeni
er,sson. Kristniboðsfélag karla hafð
út œvisögu Súndar Sings. Oc
1 einu stendur Jens inni á gólfi
Uressu e'na herbergi okkar. Hann tek
uPp úr vasa sínum bók. Það va
'Sa9a Súndar S ings, og hann segir
ból<S'^ 'an9' ^'1 að gefa mér þessc
■ Síðan skrifar hann á bókina
öð,ertu trár allt til dauða, þá munt þi
ast Iífsins kórónu, segir Jesús, litl
Vlnur rrrinn."
e9 fór að lesa œvisöguna oc
I . einhverja innsýn í líf heið
til^K nna' dafnframt vaknaði löngui
fQ ^ess að vera með í þvi að boðt
h9naðarerindið. Ég held, að fyrs
mi9 nú sjálfan langað ákaflegc
0g | fii Þess að komast til Indland
5 ., °a um indverska vegu eins oc
kri fU .5andar Sing. Ég hélt þá, ai
urn n' VC8ri kara Það Qð 9ang<
test Hredika. Ég hafði lesið í Nýjc
c,m|:,rnentin,J' að þannig fóru postul
ailtaf ^'®an bafði ég eiginlegc
kristn'hmestan áhuga á indverski
SQnt ag lengi frameftir va
méra ristniboðið í mestu dálœti hjc
°9 það löngu eftir að ég va
orðinn virkur þátttakandi í íslenzku
kristniboðsstarfi. En ég lét aldrei á
því bera, því að íslendingar höfðu
kristniboð í Kína, og þá var það
verkefnið, sem við áttum að sinna.
Þannig voru fyrstu kynni mín af
kristniboði, og ég man ekki eftir því,
að sú glóð, einhver viss ylur til kristni-
boðs, hafi nokkurn tíma slokknað slð-
an.
— Nú munt þú hafa öðlast aðra
trúarlega reynslu frá því að þú varst
þrettán ára? Samfélagið við Guð
hefur ekki alltaf verið með sama
hœtti?
— Neineinei, það er nú öðru nœr.
Ég átti í ákaflegu sálarstríði í þrjú ár,
áður en ég eignaðist þá trú, sem ég
hef átt stðan. Hún gerbreytti náttúru-
lega viðhorfi mínu. Síðan hef ég ekki
brugðizt við kristniboðinu með róman-
tízkum tilfinningum, heldur sem lœri-
sveinn, sem lltur á akurinn. Ég fann
aldrei til kristniboðsköllunar, eftir að
ég eignaðist mína trúarvissu, enda
var ég heilsuveill um það leyti og
vissi, að ég átti að vera hér heima.
Annað hvarflaði ekki að mér — og
aldrei síðan.
— En trúarlegur uppruni þinn, —
fyrir utan uppeldisáhrif að heiman,
er vitanlega úr KFUM?
— Já, fyrst úr Sunnudagaskólan-
um í KFUM. Þar var mér gefin Biblía,
sem ég las nokkru síðar. Margt í
henni var óskiljanlegt, en það, sem
ég skildi, náði slíkum tökum á mér,
að það hélt mér föstum eftir það. Þó
leið mér oft ákaflega illa, á meðan
ég átti ekki samfélag við Drottin.
En boðunin hjálpaði mér og leysti fyr-
ir mig vandann í lokin. Það var skýr-
39