Kirkjuritið - 01.12.1971, Síða 61

ÞÁTTUR um aðventuna
IMIVIA N U E L.
^Pphaf kirkjuársins
Kirk'|uráðið hefir hátíðir sínar að hinu
ívafi á hverjum árstima og
ten3ir hvern dag eilífðinni.
Skynjun þessa verður vart skýrð,
®n þennan veruleika er hœgt að lifa.
Það ajörist með því að lifa lífi heil-
a9rar kirkju, vera tilbiðjandi, en ekki
aðeins óvirkur áhorfandi eða áheyr-
andi.
tilbeiðslunni erum við þátttak-
er,dur í hinum miklu atburðum hjálp-
®ðissögunnar: fœðingu Frelsarans,
1 ' hans og stórmerkjum, dauða hans
°9 uppriSL) þessjr atburðir eru tengd-
lr k'rkjuárinu. Hver sunnudagur, hver
, atiS hefir sitt einkenni af þeim at-
Urði. sem þá er kunngjörður af blöð-
um Heilagrar Ritningar og þessum
atburðum í rás kirkjuársins þjóna ton-
ar, litir og táknrœnt atferli, sem einmg
erú þœttir í þessum atburðum. Sa,
sem getur lifað með og hrœrt sig
eftir hljómfalli kirkjuársins í boðun
orðs og tóna, í tilbeiðslu messunnar,
tjáningu hennar hið innra og breyti-
leik hennar hið ytra, hann hlytur aó
skynja þá auðiegð og þá þýðmgu,
sem hver ný árstíð í kirkjuármu oyr
yfir, auðlegð, sem er hans eign.
Upphaf kirkjuársins er hátíð. Allt,
sem fram fer í hinu kristna samfélagi
bendir á að svo sé. Ljósin, hin hvítu
eða giltu messuklœði, litir fagnaðar,
hreinleika og hátíðar. Lofgjörðin í
í söngvum og sálmurrv. „Blessaður se
sá, sem k e m u r í nafni Drottins".
Þetta er höfuðtónninn, sem hljómar
59