Kirkjuritið - 01.06.1972, Side 27

Engin heyrðust, engin vurðu
jöfn tíðindi fyrr né síðar,
bœði senn því mey og móður
mann og Guð bauð trúan að sanna.
Loftin sungu komnum kongi
kunnugt lof, þar er hirðar runnu.
Himnadýrð er hneigð að jörðu.
Hér samtengdust menn og englar.
Finn eg, allt að mannvit manna
mœðist, þegar að um skal rœða
máttinn þinn, inn mildi Drottinn,
meiri er hann en gervallt annað.
Sé þér dýrð með sannri prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilíflega með sigri og sœlu,
sœmd og vald þitt minnkast aldrei.
Ættum vér á Jesúm Drottin
efunarlaust með fullu trausti
út af hjartans innstum rótum
allir senn með gráti að kalla.
Sé þér dýrð með sannri prýði,
sunginn heiðr af öllum tungum
eilíflega með sigri og sœlu,
sœmd og vald þitt minnkast aldrei.
ÚR LILJU eftir Eystein Ásgrímsson