Kirkjuritið - 01.06.1972, Blaðsíða 54

Kirkjuritið - 01.06.1972, Blaðsíða 54
ekki aðeins þrá betra líf, heldur og treysta sér til að skapa það. Trúin á þann imam, sem í vœndum er, gefur fyrri hópnum þolinmœði, hinum síðari 'gefur hún leiðtoga, „messíansk- an" leiðtoga, er getur leitt hina hrjáðu til betra lífs. Leiðin er leið byltinga. Þessar „messíönsku" hugmyndir voru ofarlega á baugi, er Bahaullah Hus- ein Ali var ungur, og það leið ekki á löngu, þar til hann komst í snert- ingu við hreyfingu, sem bœði var messíönsk og byltingarkennd. III. Þá skal og haft í huga, að islam, og þá bœði súnnar og sjiar, er trú á Kóraninn. Kóraninn er að þeirra trú fullkomin bók. Bœði fullkomnar hún önnur rit og staðfestir þau, og einnig er hún staðfest af þeim. Kóraninn kennir trúmönnum sinum, að trú þeirra sé jafngömul sköpuninni. Spá- mennirnir, með Móse og Jesú í farar- broddi, eru fyrirrennarar Múhamm- eds. Guð er því virkur í sögunni. Koma Múhammeds er hámark þeirrar sögu. Þetta staðfesta og rit Gyðinga og kristinna manna, segir Kóraninn. Múhammedstrúarmaðurinn á því lyk- ilinn að helgiritunum. Varnarrit Mú- hammedstrúarmanna sýna og, hvern- ig þeir geta notfœrt sér helgiritin, og eiga þó alltaf þann varnagla, ef eitt- hvað hentar miður, að kristnir menn eða Gyðingar hafi fœrt rit sín úr lagi og spillt þeim. Bahaullah ólst upp í þessu andrúmslofti. Hann var frá •. bernsku vanur að telja gyðingleg og kristin rit líkt og vita, er bentu til komu Múhammeds. Þess var heldur ekki langt að bíða, að hann upp- 148 götvaði, að þau bentu til komu Babs og síðar sinnar eigin. Hann neitaði hins vegar, að Gyðingar eða kristnk menn hefðu spillt ritum sínum, °9 hann sökkti sér niður í víðáttur þe,rr ar trúar, að spámennirnir hefðu allir verið boðberar islam, og þar rne vœri boðskapur þeirra einn og s° sami, en aðhœfður aðstœðum hverja sinni. Allir bentu þeir til Múhammeds og endurkomu hins 12. imams, Þ°r sem hið síðast nefnda var að sjai sögðu hvað efst í huga hans, sV° sem vœnta mátti af sönnum meðlim1 sjia. Þar sem boðskapurinn var sa sami, dró hann þá ályktun, að spa mennirnir vœru einn og álíta m®^1' sérhvern þeirra sem endurkomu fyrl^ rennarans. Þar með varð Múhamme „endurkoma" Jesú og Móse og allra þeirra spámanna, er á undan honum höfðu komið, og sá, er í vcendem var, yrði því „endurkoma" Múhamnm eds og annarra fyrirrennara hans. ^ lokum komst svo Bahaullah að þe'rrl niðurstöðu, að hver öld fengi að opinberun Guðs nýja hverju sinni- opinberun var nú nálœg þeirri kyn slóð, er hann lifði. IV. Ali Bahaitrúarmenn segja, að Mirza Muhammed, sem nefndur var ,,°a þ.e. hlið, hafi verið fyrirrennari Baba ullah á sama hátt og Jóhannes s kírarl var fyrirrennari Jesú Krists. Bab a því að hafa boðað komu ser meirl , skim og jafnframt gefið ótvírœtt að sá hinn meiri vœri Bahaullah. ^ an bœta þeir við og fullyrða, a . píslarvottar Babs hafi því í raamn J
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.