Kirkjuritið - 01.06.1972, Blaðsíða 15

Qsr við, — og segir síðan: — En
ann kemur með kraft og karl-
^nnsku, sem ég er honum ókaflega
PQkklátur fyrir. Og mér er ánœgja
því, að við bœttum við hann sex
j'ólmum, og ég hefði kosið, að það
efði verið heldur meira.
^ Mín skoðun er sú, að Sigurbjörn
^'skup Einarsson hafi gert gott verk.
Qnn þýðir fyrir nýju bókina marga
arvnls sálma af mikilli leikni við ágœt
I 9- Það gerir séra Friðrik reyndar
.! a' °9 fleiri. Og ég hef ekki trú á
ru, en að þessir sálmar eigi margir
Verjir eftir að lifa lengi.
II.
^Va5 veldur óhuga þínum á
^lniasögu? — HvaÖ líður
Peim frœðum?
, Mig langaði, séra Sigurjón, að
ag^J"a dálítið um tildrögin að þvi,
Pú fórst að fást við rannsóknir á
alnriasÖgu.
Q ' _ ^að virðast svo margar tilvilj-
aglr ' lífinu. En ég get sagt þér það,
Sem unglingur og barn hafði ég
^ ðaman af kveðskap, orti dálítið
Spjll^Un9lmgur og talsvert i skóla,
þe 1 meira að segja námi mínu með
, Ssu, og freistaðist auk heldur til
. a° 9efa út kver, eins og margir
eit^lr anenn. Ég hef sjálfsagt verið
SVo^ aö dálitið fyrir innan fermingu,
a§ ° tlu- ellefu ára, þegar ég fór
ég 6'^a v'ð þetta. Ég man það, að
fe °r^' iálasálm, þegar ég var um
bP. |n9u- Sá hefur nú ekki verið
^u átt hann ekki?
— Nei, sem betur fer. Nœst í því
efni held ég hafi verið það, að ég
orti tvo sálma, minnir mig, þegar
ég var í guðfrœðideild. Og sem betur
fer eru þeir nú glataðir líka.
Nú, þegar ég kom að Saurbœ,
voru prestar neyddir til þess að búa,
eins og þú veizt, sakir þess hve illa
þeir voru launaðir. Og ég bjó þarna
að heita mátti alla mína tíð þar,
rak lengst af nokkuð stórt bú miðað
við þá tíma. Þá var orka mín bara
ekki meiri en svo, að ég hafði engan
afgang til þess að yrkja. Ég hafði
vitanlega ekki einungis búið um að
hugsa, heldur einnig embcettið. Fólks-
eklan var ákaflega mikil, ég tala nú
ekki um, eftir að kom fram á stríðs-
árin, svo að ég varð að vinna mikið
líkamlegt erfiði. Ég var þreyttur. Og
ég orti bara hreint ekkert um mið-
hluta minnar œvi, í ein tuttugu ár.
Svo er ég eitthvað svolítið að gutla
við þetta núna síðan ég varð gamall.
Séra Sigurjón lœtur ekki mikið yfir
skáldskap sínum.
—— Kannske yrkirðu einkum eftir
að þú hœttir prestsskap?
— Aðallega. Tvö, þrjú síðustu ár-
in, sem ég var í Saurbœ, hafði ég
ekki áhyggjur af búskap og fór þá
að hafa dálítinn tíma.
En tildrögin að sálmarannsóknun-
um? Ekki er niér grunlaust um það,
að séra Þorsteinn Briem hafi haft
nokkur áhrif á mig. Við vorum ná-
grannar, hittumst nokkuð oft. Og ég
minnist þess, að síðustu árin, sem
hann var á Akranesi, var hann vana-
lega nokkuð fljótt farinn að tala um
sálmakveðskap, þegar fundum okkar
bar saman. Það kom líka fyrir, að
109