Kirkjuritið - 01.06.1972, Blaðsíða 81

neðar um gildi og gagn. Allar hinar
^'srnunandi gerðir gegna sínu hlut-
Verki, svo sem limir líkamans. Þess
Ve9na getur augað ekki sagt við
nöndina: „Ég þarfnast þín ekki!"
y Kor. 12:21). Sömuleiðis verður í
0 |r' Predikun að setja sér það fyrir
si°nir, hvað predikun er. Hún er boð-
Un Krists. Þetta er jafn satf, þótt pred-
1 unin valdi kapprœðum eða rökrœð-
Urn, því a§ predikunin veldur þessu,
þess að Kristur verði boðaður
annars staðar og ó öðrum tímum
e'.nn'9- Tilgangur predikunarinnar er
9i°f Krists, fórn Krists.
^'n auðsœileg þróun samtímalífs
er Þlhneiging til félagsheildar í öllum
rarnkvœmdum. Verksmiðjufólki er
e'tt hlutdeild í stjórnun verksmiðj-
Un,nar. Stúdentar eru spurðir róða í
^alefnum hóskóla. Innan kirknanna
aukið vald prestastefna dœmi um
.essa þróun, og ó sama hótt er til-
^n.ejging til, að söfnuðurinn sé virk-
u§ 1 ^'lbeiðslunni. Það vœri því nokk-
0 e'nkennilegt, ef predikunin kœmist
pr* rpn ^essar' þróun. Ef 20. aldar
a ^ u^Un reyn'r komast hjó þess-
pr' HþrÓUn' ^a er senn'^e9f' aó óhrif
tift6 '^unar'nnar verði minni í fram-
'nni. \/ið verðum því að gera róð
yr,r breytingum.
fyrsta lagi verðum
inn Vera ^us'r hvetja söfnuð-
þ þátttöku í undirbúningnum.
þv!S' þátttaka gœti verið fólgin í
eða yrn's* se söfnuðinum boðið
§ ° ann hvattur til að stinga upp
til ^f^'kunarefni, eða hann hvattur
°9 f/ttai<u ' kvöldfundi til umrœðu
.^v' rceðu við predikarann um pred-
ncesta sunnudags. Einnig kemur
til greina umrœðuhópur (velur þá
predikarinn efni sitt í umrœðum þess-
um og kunngjörir, að hann muni
reyna að svara spurningum, sem
lagðar hafa verið fram og athyglis-
verðar eru). Sömuleiðis má hugsa
sér spurningatima, eftir að predikun
hefir verið flutt, til þess að áheyrand-
inn fái tœkifœri til betri skilnings á
umrœðuefninu. Þátttaka safnaðar í
undirbúningnum er ekki möguleg alls
staðar. Þetta er ekki auðvelt í dóm-
kirkjunum, þótt árangursríkar tilraun-
ir hafi átt sér stað í Coventry. Enn-
fremur er erfitt að koma þessu til
vegar í sveitum, þar sem söfnuður-
inn er ekki sérlega skýr í framsetn-
ingu. Sennilegt er, að árangurinn
verði beztur þar, sem ungt fólk er
hlutfallslega margt, t.d. í úthverfum
borga. Það er víst, að þar, sem þátt-
taka safnaðarins er möguleg í þjón-
ustu Orðsins, þar mun hver meðal-
predikari auðgast af þeirri þátttöku
og hljóta uppörvun.
(2) í ö ð r u I a g i er sennilegt,
þar, sem söfnuðir eru mjög fámennir,
t.d. 12 manns eða svo, að einhvers
konar samrœða og biblíulestur með
skýringum sé œskilegri í guðþjónustu
heldur en predikun, sem þá œtti frem-
ur að flytja á sérstökum hátíðum og
sérstökum sunnudögum. Árangur
þessa gceti orðið sá, að predikunin
auðgaðist að mikilvœgi og „tradition"
predikunarinnar varðveittist betur, að
öðrum kosti gœti hún fallið niður,
kirkjunni til tjóns,
(3) í þ r i ð j a I a g i og með
tilliti til þess, sem áðan var nefnt, er
sennilegt að fœrri predikanir œtti að
flytja. Það er alveg víst, að sumir
175