Jörð - 01.02.1940, Qupperneq 25

fyrir það uppeldi, sem ykkur hef-
ur hlotnazt. En hvað er unnt að
halda svona lengi áfram hina
hægu leið, sem hallar undan
fæti?
Hvert það þjóðfélag, hvert
það skipulag, hver sá flokk-
ur, sem kaupir viðgang sinn
fyrir hrörnandi manngildi þegna
sinna eða fylgismanna, hlýt-
ur að hrynja. Einstaklingur-
inn verður að leggja á sig sínar
hömlur og byrðar vegna heildar-
innar, en hann vex því aðeins við
það, að hann geri það ótrufl-
aður í hugsun, ólamaður á vilja
og ókalinn á hjarta.
Sigurður Nordal.
Heilir íslendingar
(frh. frá bls. 5) :
staklega að láta lesendur vora fylgjast tiltölulega vel með þróun
þekkingarinnar á þeim sviðum. Vér munum verja miklu rúmi
til garðyrkjuumræðu. Vér munum ræða matreiðslu, barnauppeldi,
heimilismenningu, hjúskap, ástir. Vér munum ræða trúmál. Vér
munum ræða hina stóru hluti, sem eru að gerast í kringum þjóð
vora og með henni. Vér munum í stuttu máli ræða flest, sem
hver maður finnur, að honum kemur við — ég tala nú ekki um,
ef þér, kæru landar, verðið 5000 að tölu, sem gerið yður ljóst,
að þér viljið vinna það til að leggja fram 12 krónur á ári, til
þess að eignast 1200 blaðsíðu tímarit, sem ræði þessi mál — og
geri að gamni sínu nægilega til þess, að lystin á alvarlegri um-
ræðum sé alltaf snörp og hress.
-F AKIÐ undir ávarp vort, íslendingar! Látið verkin tala. Yður
mun varla iðra þess.
F. h. hf. „Jörð“,
Reykjavík, 1. Janúar 1940.
ntum og sja, hvermg mal voru
rökrædd fyrirlslendingum á ára-
bilinu 1841—73, og bera það svo
saman við íslenzk blöð nú á dög-
um, þegar þjóðin er að verða
pólitiskt fullveðja, að því er okk-
ur er sagt. Það er dálagleg fram-
för. Og ef sú verður raunin á,
sem eg helzt býst við, að flest-
um ykkar þyki greinar Jóns Sig-
urðssonar óþolandi leiðinlegar,
af því að þið finnið þar rök-
semdir, en ekki slagorð, rólega
og fasta sannfæringu um þaul-
hugsaðan málstað, en ekki æs-
ingu, kurteisi, en ekki skammir,
— þá getið þið prísað ykkur sæl
JÖRÐ
Ritstjórinn.
23