Jörð - 01.02.1940, Blaðsíða 48

um, sem dregist hafa út úr
matnum í allri þessari útvötn-
un. “ „Svo er nú oft soÖiS ó-
þarflega lengi,“ skýtur konan
mín inn í.„Tökum hvítkálið til
dæmis, sem okkur var sagt í
kvennaskólanum a'Ö sjóÖa í 2
—3 stundir.“ ;,ÞaÖ þarf ekki
aÖ sjóÖa þaÖ neitt,“ grípur forn-
vina mín fram í. „Ágætt hrátt,“
anzar kona mín, „sé þaÖ smátt
saxaÖ og ekki geymt degi leng-
ur. En stundum verÖur nú aÖ
sjóÖa þaÖ og þá er þetta bezta
aÖferÖin: skera þaÖ í fjóra
hluti og sjóÖa það hreint og
beint ákaflega í stundárfjórÖ-
ung; kreista þaÖ, saxa þaÖ og
snarphita aÖ lokum, áÖur en
boriÖ er fram. Ket — aÖ und-
antekinni steik — má aftur á
móti ekki sjóða geyst; bezt aÖ
láta það malla; „hart“ vatn ó-
heppilegt." „Já, ég var aÖ minn-
ast á tveggja- og þriggja hæÖa
gufusuðu áðan,“ tekur nú forn-
vina mín aftur til máls,“ en það
má komast af með einn — segi
og skrifa einn einfaldan pott og
sjóða þó fleiri rétti í einu.“
Konan mín sperrti nú dálítið
brýnnar; þetta var nokkuð viÖ
hennar skap, — ef marka mætti
— hún hafði raunar vissa for-
dóma um hagnýti gáfna forn-
vinu minnar. „Jú, það er mjög
algengt, í Ameríku sérstaklega,"
hélt mín fróða vina áfram, „að
nota vatns- og fituheld umslög,
til þess að aðgreina rétti í sama
potti, og gefst vel, þar sem fáir
46
eru i heimili." „Mér finnst, eins
og þér,“ tekur nú konan mín
til orða, „að þessar forsjónir
okkar í stjórnarsætunum, ættu
að láta athuga allt svona lagað
— bara gefa kaupmönnunum á-
minningu um, að hafa augun
hjá sér, svo að skynsamlegar
nýjungar erlendis fari ekki fyrir
ofan garð og neðan árum sam-
an, áður en við fáum að njóta
þeirra. En það þarf líka að
leiðbeina fólkinu, — það er
að visu engin ný kenning, en
þó vel þess verð í þessu sam-
bandi, að hún sé ítrekuð, að
ódýrir hlutir verða oft dýrari,
er til lengdar lætur, en hinir,
sem seldir eru dýrar. Auðvit-
að er það önnur fjarstæðan frá,
að kaupa alltaf dýrt, og sízt betri,
en t. d. rafsuðupotta á maður
yfirleitt að kaupa dýra, saman-
borið við þá potta, sem notað-
ir eru á kolavél eða gas. Raf-
suðupottar eiga að vera þykkir,
með sléttan botn. Og ekki er
gott, að þeir séu með sterkum
gljáa, því þá geisla þeir hita
frá sér. Og ég efa það ekki, að
margfaldir gufusuðupottar, eins
og þú varst að tala um áðan,
góða min, geti verið ágætir. Satt
að segja á ég von á einum þess'1
dagana frá frænku minni í
Ameríku. — En svo duga engar
nýjar uppfinningar", bætti hún
ihugult við, „nema fólkið taki
sér fram. Auðvitað eru marg-
ar, sem vanda sig, en þær eru
lika margar, sem kæra sig hvergi,
JÖRÐ