Jörð - 01.02.1940, Blaðsíða 39

þýðanda á frágangi höfundar.
Yfir höfuð hafa þýðingar hinna
merku erlendu rita fyrra árs
verið sumpart óaðfinnanlegar og
sumpart góðar, þó að út af
bregði. Þýðing er list, og það
verður að vinna verkið af alúð
og með auga á hverjum fingri,
sumpart skimandi eftir frumrit-
inu, málfæri þess og stíl, sum-
part eftir stíl þýðanda sjálfs og
afstöðu hans við stíl höfundar,
og þá ekki sízt eftir málunum
báðum, sem verið er að leggja út
af og á.
Birzt hefur góð þýðing á
María Antoinetta eftir Stefán
Zweig; hana gerði Magnús
Magnússon. Ritið er eitt af þess-
um nýju sagnaritum, sem nú með
rettu eru í svo miklum metum.
Þau teljast þó engan veginn til
sagn„fræði“rita, því vinnubrögð
höfundanna er mjög fjærri því
nð vera með nokkru fræðilegu
sniði, — þau eru í raun réttri
miðja vega milli þess að vera
skáldrit og blaðamennska, en
ekki má gleyma því, að blaða-
mennska í sinni beztu mynd er
list. Höfundarnir, sem þennan
sagnahátt stunda, reyna að skýra
°g skilja menn og atvik af get-
speki sinni og mannþekkingu, og
gera það vafalaust oft hárrétt.
Það er venjulega talið, að þeir
Strachey og Hacket hafi fyrst-
ir tekið upp þennan sagnahátt,
en rétt fyrir aldamótin síðustu
var norsk kona af svissneskum
ættum, Clara Tschudi, farin að
tíðka hann og var hún víðlesin.
Eftir Stefan Zweig hefur og
á árinu komið út safn af sögu-
legum smámyndum, „Undir ör-
lagastjörnum“, sem ekki er mik-
ið í varið; enda þótt höfundar
hafi hlotið frægð mikla, skulu
menn forðast að tína eftir þá
sperðina. Þýðing þessa rits, sem
er eftir Magnús Ásgeirsson, er
ekki skemmtileg — of flausturs-
leg og lausgyrt —, en hættan
fyrir góða þýðendur og höfunda
er, að takmarkalaust oflof, sem
á’þá er hlaðið, getur oft, ef þeir
eru svo gerðir, spillt vandvirkni
þeirra. Æfisaga efnafræðings-
ins frú Curie, eftir dóttur henn-
ar, stórskemmtileg og stórmerki-
leg bók, hefur og komið út í
mjög góðri þýðingu eftir frú
Kristínu ólafsdóttur lækni. Þá
hefur enn birzt þýðing eftir
Magnús Asgeirsson á „Insanity
fair“ — „Hrunadans heimsveld-
anna“ — eftir Douglas Reed, rit
sem vakti feikna eftirtekt, þeg-
ar það kom út. Það er sá galli
á gjöf Njarðar, að hér er ekki
um neina þýðingu að ræða, held-
ur i mörgum atriðum um laus-
legan útdrátt með úrfellingum
eftir geðþótta. Meginreglur þær,
sem farið hefur verið eftir við
fráganginn á þessari skerðingu
ritsins, má lesa framan við bók-
ina, og eru þær með öllu óverj-
andi.
Af skáldritum kom út hin
JÖRD
37