Jörð - 01.02.1940, Blaðsíða 26

MEÐAL endalausra skóga og óteljandi vatna búa þjó'Öir Finn-
lands. Þegar í bernsku kynntist Islendingurinn þeim í Sög-
um herlæknisins eftir Topelius og Fándrik Stáls Ságner eft-
ir Runeberg, hvorttveggja í snilldarþýðingum Matthíasar Jochums-
sonar. Hafi íslenzk börn og íslenzkir unglingar yfirleitt lært a'Ö
elska nokkra þjó'S af kunnugleik og fjöri, þá eru þaS Finnlend-
ar: Finnar og Svíar í Finnlandi. Seinna hafa íslendingum bor-
izt þaðan nýrri skáldrit: Nobelsverðlaunahöfundarins Sillanpáá o.
fl. Og Finlandia, hin undursamlega hljómkviða tónskáldsins
heimsfræga, Sibelius, sem útvarpið íslenzka flutti fyrri hluta
kvölds á fullveldisdaginn nýliðna, er áleitni hinna myrku heims-
vætta knúði oss til að vígja jöfnum höndum hetjudómi Finn-
lands sem helgidómi eigin fullveldis. Vér hlustuðum á Finlandia
og heyrðum:
e
IUPPHAFI var — landið — skóglandið; hin ósnortna,
mannlausa náttúra -— fögur, þrungin þungum krafti. 1
skauti hennar elst upp þjóð, er mótast af landi sínu — þús-
undvatnalandinu. Það þýtur í skóginum, tindrar á vötnin.
Þarna býr þróttmikil og heiðarleg þjóð bænda og skógarhöggs-
manna, er sökkvir sér, óáleitin við aðra, niður í fegurð lands
og skáldskapar. Þá gellur lúður. Fólkið verður órólegt; það átti
enea von á þessu: óvinur er í nánd. Það er ráðist á það. En
það stendur ekki nema andartak á svarinu. Þjóð með góða sam-
vizku, sem alist hefir upp við brjóst hinnar fegurstu og heilnæm-
ustu náttúru, veit umhugsunarlaust, hvernig svara ber — undir
öllum kringumstæðum. Annar lúður kveður við: lúður hins ó-
skelfda viðnáms. Bumbur eru barðar. A augabragði er öll hin
friðsama þjóð sameinuð í iogandi gagnárás. Árásinni er hrund-
ið. Sagan endurtekur sig. Þjóðin fær þá notið friðar. um hríð.
24
JORD