Jörð - 01.02.1940, Blaðsíða 18

Jörð - 01.02.1940, Blaðsíða 18
Pjóðm enning og stjórnmál ALLIR ÞEIR, sem muna 30 —40 ár aftur í tímann, hljóta aÖ veita því eftir- tekt, að heimurinn á þeim ár- um hefur tekið furðu mikl- um stakkaskiptum. Fljótt á lit- ið loer mest á þeim breyting- um, sem tæknin hefur valdið. Uppfinningar eins og flugvélar, bílar, kvikmyndir og útvarp marka timamót, sem eru enn þá of nærri okkur til þess að við skiljum, hve gagngerð þau eru. Það kemur ekki í ljós fyrr en þær kynslóðir taka algerlega við völdum, sem mótaðar eru af þeim frá barnæsku. En hvað líður svo menn- ingunni í sambúðinni við þessa nýju og voldugu tækni; menningunni, sem verður hvorki mæld á kvarða verk- legra framkvæmda né líkamlegra þæginda, heldur á jDersónuþroska einstaklinganna, vit, skilning, hjartalag, siðferði, hugsýni? Um hana er allt erfiðara að dænia. En viss fyrirbrigði liggja samt í augum uppi. Það er ekki einungis á víg- völlunum, — þar sem vélar berjast freemur en menn og mannslífið er orðið að því skapi smávægilegra sem vélbyssan er hraðvirkari en afturhlaðningur- 16 inn, — sem einstaklingurinn er orðinn eins og barn í reifum sinna eigin umbúða. Sjálfstæði hans er líka að þurrkast út á hinu and- lega og siðferðilega sviði, ef borið er saman við 19. öldina. Hann lætur segja upp í opið geð- ið á sér: ,,Þú ert ekkert, þjóð- in er allt.“ Hann hefur ekki einu sinni tíma til þess að hugsa það einfalda reikningsdæmi, að hver þjóð er mynduð af svo eða svo mörgum einstaklingum, og sé hver þeirra = o, þá verður summan heldur aldrei annað en o. Hann hefur svo margt annað að gera en að hugsa, að lesa ölt blöðin, blusta á útvarpið, vera á fundum og brópa húrra á réttum stöðum, ganga í fylking- um o. s. frv. Hann lifir i eins konar svimaástandi af hraðan- um og hávaðanum. Því er hægra en áður að bjóða honum hvað sem vera skal. EINRÆÐT nútímans er af öðru tagi en einveldi for- tiðarinnar. Aður urðu konungar einvaldir með ofriki og lýstu því síðan yfir, að þeir ríktu af guðs náð. Þjóðirnar urðu að hlýða, en einstaklingurinn mátti hugsa eins og honum þóknað- ist. Friðrik mikli Prússakon- JÖRÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Jörð

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jörð
https://timarit.is/publication/467

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.