Jörð - 01.02.1940, Qupperneq 13

ekki hunda, til aÖ draga sleÖana.
Nú er páskadagur í nánd, en
„hann“ er farinn að sortna í-
skyggilega í suÖrinu; skýin á
Mýrdalsjökli eru heldur hörku-
leg. Kl. 5 verÖum viÖ aÖ tjalda
við vesturbungu Mýrdalsjökuls
og ganga sem bezt frá öllu, þvi
aÖ allt boðar páskarumbu. Þetta
er enginn venjulegur jöklasperr-
ingur, heldur óveÖur. Til hafs er
að sjá hríðarvegginn, sem þok-
ast inn yfir.
Um nóttina hamast hríðin og
frostið er um 19 stig. Um há-
degi næsta dag er ekkert lát á
veðrinu, en við þurfum að ná
í Víkurbílinn; tjöldin kaffennt.
Að ferðast á móti hríð með
sleða, er erfitt, en það er verra
að „taka sig upp“ í fárviðri, án
þess að skemma farangur eða
kala. Vindurinn ætlar að tæta
allt úr höndum manns. Þá er eitt
fangaráð: að binda sleðana
saman, hlið við hlið, og hafa 4
bönd — sitt i hvert horn. Ekki
sér út úr augum, svo nota þarf
kompás í sifellu og, sökun?
sprunguhættu, fjallalínu. Einn
gengur á undan í 30 metra langri
línu og annar tryggir undan-
haldið með ísöxi, ef bratt er.
Niður Sólheimajökul förum
við svo hratt sem við þorum
vegna sprungna. En þegar nið-
ur kemur i Skógaheiðina, þá
byrja erfiðleikarnir, þvi gjár og
gil tefja sleðaferðina.
Við höfum hugsað okkur að
ná Skógum, en brúnin og þver-
J ÖRD
gil Skógaár eru óviss og býsna
ljót að sjá í kófinu, enda sleða-
og skiðafæri orðið slitrótt. Við
tjölduðum því fram við brún i
blindhríð og biðum dagsins i
hlýjum húðfötunum, matseldum
og sofunr til skiftis, því að tveir
þurfa að vaka og moka frá
tjöldunum, svo þau sligist ekki
af snjófarginu. (Einnig er loft-
leysi i kaffenntum tjöldum
hættulegt, ef „prímus" er not-
aður). Strákarnir skjóta við
kryppunni. er þeir fara úr hlýj-
um pokanum út i hríðina, — ti!
að moka frá dyrum, — þykir
skömm og gaman af.
Það er mikið verk að grafa
tjöld úr snjó, en þó verra i
slyddu, en þetta urðum við að
hafa um morguninn. Þar nleð
vorum við búnir að reyna allt:
hið bezta — og hið erfiðasta.
Komum á páskadag að Eystri-
Skógurn, harðánægðir. Þar var
hátíðarbragur á öllu og gott að
koma.
ALLIR, sem lögðu á Suð-
urjöklana, skiluðu sér heilu
og höldnu. Á heimleiðinni var
ráðgert að fara austur aftur um
hvítasunnuna. Og úr þvi að
ráðagerðir hófust, þótti sjálfsagt
að byggja skála uppi á milli
jöklanna sem fyrst.
Svo var sungið eigi minna en
á austurleið.
Guðm. Einarsson
frá Miðdal.
11