Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 8

Sigurður Nordal:
Austur sé eg fjöll — —
YIÐ HÖRPU ÍSLANDS hnýttur sérhver strengur
fær hljómtitring, ef skrugga um Noreg gengur.
Það snertir innar ættartali í sögum,
sem ómur væri af sjálfra okkar högum
og' ættum hæ og börn i Þrændalögum.
Svo kvað Stephan G. Stephansson 1905. Hann hafði aldr-
ei séð Noreg. —■ Og' þó að hann hafi eitthvað kynnzt Norð-
mönnum vestan hafs, mun drýgsta og nánasta kynning-
in við land og þjóð hafa verið frá æskuárum hans í Víði-
mýrarseli, þegar hann las fornsögurnar. Hann man, að
Sighvatur skáld átti bú og börn í Þrændalögum. Samt
eru honum ekki fornar ættartölur og sögur ríkastar í
huga. Atburðir samtíðarinnar snerta hann dýpra, honum
rennur blóðið til skyldunnar livert sinn, er eitthvað ger-
ist í Noregi á lians dögum, sem örlögum skiptir fyrir
frændur hans.
Það liefur orðið hlutskipti mitt, að dveljast erlendis
að öllu saman lögðu nær helming áranna frá þvi eg
var tvítugur og fram yfir fimmtugt, — meiri og minni
langdvölum í sjö löndum. Öllum þeim þjóðum, sem eg
hef kynnzt á þessum árum, á eg eitthvað gott upp að
inna, alls staðar hef eg eignazt góða vini, engu síður en
hér heima. Oft verður huganum reikað til þeirra, og öll-
um þeim get eg óskað góðs, þótt það sé ekki allt af það
sama, sem þær i bráðina virðast óska sér sjálfar. Eg get
skilið konuna, sem átti sjö hörn i sjó og' sjö á landi, á
minn liátt. Og eg vildi feginn, að lieiminum væri þann-
ig liáttað, að eg þyrfti ekki að gera upp á milli barn-
anna i sjó og á landi, hvorki hópanna tveggja né ein-
staklinganna í hverjum hóp.
En ósjálfrátt hafa kynnin við erlendar þjóðir orðið mis-
jafnlega náin og lilý, — og við það bætist, að hagir þeirra
á hverjum tíma geta vakið mjög ólíkar tilfinningar.
442
JÖRÐ