Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 89
bænum. A símstöðinni liafði verið stór varðflokkur, er
læddist út, einn og einn. Síðasti flokkurinn sprengdi fall-
byssu í loft upp og kviknaði þá í kolabingjum, sem log-
aði i mánuði seinna.
"]V[ÆSTA MORGUN var ekki einn Þjóðverji eftir í bæn-
um. En norsku og frönsku bermennirnir liéldu ekki
inn i bæinn fyrr en á daginn leið. Fyrsti Norðmaðurinn,
sem kom, var sonur borgara nokkurs í Narvík. Honum
var ekið heim til sín í eina fólksbílnum, sem eftir var
nothæfur í bænum. Urðu þar fagnafundir. Því næst viðr-
uðum við enska ræðismanninn og félaga bans í bílnum
og skreyttum bílinn ensku, frönsku og pólsku flaggi, sem
við höfðum geymt til þessarar stundar.
Franska herdeildin var útlendingasveitin fræga, stórir
karlar og harðglettnir. Þeir vildu ekki sofa í húsum, þó
að köld væri nóttin. Við skildum, að þeir óttuðust loft-
árás. Major nokkur úr liði þeirra var gerður að setuliðs-
stjóra í bænum. Hann var hinn vingjarnlegasti, en ekkert
nákvæmur í sér. Utlendingahersveitin kann betur til að
berjast, en liafa á hendi stjórn á undirlögðu svæði. Og
sama verður að segja um Pólverjana, ekki síður. Ann-
ars virtist mér ])eir liafa meiri áhuga á þvi að ná i Þjóð-
verjana sjálfa, en staði með hernaðarþýðingu.
1. Júní fór fram stór og áhrifamikil jarðarför eftir orra-
hríðina. — Narvíkurbúar nutu þess heiðurs, að leggja út-
lendingahersveitinni til nýjan fána, því sá, er hún hafði,
eyðilagðist i orustunni; var merki Narvikur saumað i
hann ásamt merki liersveitarinnar. En við grétum þurr-
um tárum, þegar hersveitin fór úr bænum, til að halda
áfram bardögum, en norskur liðsforingi tók við setuliðs-
stjórninni og herlögreglu var komið á.
YIÐ HÖFÐUM BEÐIÐ lausnarinnar með mestu óþol-
inmæði, en það var þó síður en svo, að hún færði
okkur neitt öryggi. Það kom í Ijós, að bandamenn voru
ekki búnir neinum tækjum til loftvarna og þýzki loft-
jörð 523