Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 80
ofursta. Aðeins tvö hundruð manns komust undan; stjórn-
aði þeim Omdahl major. Yörðust þeir vikum saman í
fjalllendinu, en urðu loks að gefast upp, þegar þeir áttu
ekkert skot eflir. En Omdahl tókst að sleppa aftur úr
höndum Þjóðverja og gekk af nýju í norska herinn.
i?. G FÓR niður i ráðhúsið fy rir skrifstofutíma og mælti
^ svo fyrir, að þar skyldi unnið að venju, og sendi
út hoð til bæjarstjórnarinnar, emhættismanna og meiri
háttar starfsmanna um að koma saman á fund í ráðhús-
inu. En nú var ég, ásamt lögreglustjóranum, kallaður á
fund þýzka herforingjans, Dietl. Hann baðst mikillega
afsökunar á því, að gefnu tilefni, að hann liefði ekki liaft
með sér norska smápeninga, og vék lítillega að þeim
hundruðum norskra sjóliða, er þá höfðu f^'rir stundu lát-
ið lifið úti á höfninni, og fór jafnframt viðurkenningar-
orðum um hinn „skynsama“ ofursta, er hefði komið í
veg fyrir samskonar athurði á landi. Þjóðverjar kæmu
sem vinir, til að verja þjóðina fyrir Bretum. Enda hefði
þýzka hernum iivergi í landinu verið veitt nein mót-
spyrna, nema rétt sem snöggvast.
Við óskuðum þess, að fá að ræða ákveðin atriði, er
snertu Narvíkurbúa beinlínis og voru þá gefin ýms fyrir-
mæli með kurteislegum skýringum og afsökunarheiðnum.
Bankar og búðir yrðu að taka á móti þýzkum peningum.
íbúarnir yrðu að lialda sig inni næturlangt frá klukkan
átta og sætta sig við lítilsháttar eftirlit. Annars yrðu hráð-
lega veitt nánari fyrirmæli.
TBURÐIRNIR ráku nú hverir aðra. Þegar daginn eft-
ir innrásina kom fyrsta enska áhlaupið. Svo að segja
á sömu mínútu og morguninn áður, tóku fallhyssurnar
aftur að druna. Skyggnið var ekki alveg eins afleitt og
daginn áður. Ég sá kvikna i þó nokkrum þýzkum
tundurspillum á höfninni. En enska flotadeildin lagði
samt frá. Næsta dag var gerð loftárás á skipin, — bæði
norskar og brezlcar flugvélar. Þann dag kom ég fyrstu
514 JÖBÐ