Jörð - 01.11.1941, Blaðsíða 52

bardaganna norskir. Þjóðverjarnir voru liraktir á milli
fjallstindanna og linipruðu sig í nokkrum afdrepum við
Bjarnafjall nálægt sænsku landamærunum, er bardögum
linnti. Þeir hörfuðu stöðugt, þrátt fyrir það, að þeir fengu
liðsauka lol'tleiðis og vfir Svíþjóð; hermennirnir, sem þá
leið komu, voru dulbúnir sem hjúkruriarsveitir. Enda
svaraði Dietel hershöfðingi, þegar norski liðsforinginn
spurði hann, hvernig hann hefði getað varizt svona lengi:
„Wir liatten ja unsere Sanitátstruppen.“*
ONBRIGíDIN urðu geysimikil Iieima, þegar bardögum
* var liætt í fyrrasumar, og menn voru all-andsnún-
ir Bretum, því að hjálp þeirra hafði verið fremur þýð-
ingarlítil, að undanteknum aðgerðum flotans við Narvík.
Það er því sennilegt, að allri mótspyrnu hefði verið lok-
ið, ef Þjóðverjar hefðu látið sér nægja að setja setulið
í Iielztu hæina, og látið þjóðina í friði að öðru leyti. En
þeir liafa ekkert vit á fólki, og tóku þegar að þrælast
áfram á þýzkan hátt, lieimtuðu að konungur yrði rekinn
frá rikjum, og frömdu loks þá reginfirru að setja Quis-
ling í fararhrodd.
Enginn, nema Haraldur hárfagri, hefir lagt jafn væn-
an skerf til sameiningar Noregs og Quisling. Fyrirlitning-
in á honum tengdi ungan og gamlan, auðugan og fátæk-
an, austlending og vestlending, fiskimann og háskólaborg-
ara, föstum einingarböndum. Og tákn mótspyrnunnar varð
Hákon konungur.
Gremjan hefir farið sívaxandi eftir því, sem Þjóðverj-
arnir og Quislingarnir liafa gengið lengra í því að ræna
landið matvörum, ej’ðileggja atvinnulífið, innleiða ritskoð-
un, hrenna bækur vorar, taka skóla vora og sjúkrahús
og beita einnig utanhers Þjóðverjum á „haglendi“ fólksins.
Hatrið og andstaðan gegn Þjóðverjum er líklega í engu
landi magnaðri en í Noregi, nema ef vera kvnni í Pól-
landi. Og það merkilega er, að það eru skólahörnin og
* Við höfðum auSvitaS hjúkrunarsveitirnar.
486
jörð