Nýjar kvöldvökur - 01.07.1934, Blaðsíða 34

128
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
fræga, belgíska skálds, sem nú er komin
í þýðingu í bókasafn þjóðvinafélagsins,
og hvetja sem flesta til þess að lesa hana.
Efnið er meira hugfangandi en í nokk-
urri skáldsögu og um það fjallað af svo
miklu andríki og skáldlegri snilli, að
hreinasta unun er að lesa. Þetta er ein af
þeim bókum, sem ekki er unnt að gleyma
og verður manni hjartfólgin, svo að mað-
ur les hana aftur og aftur. Auk þess er
hún náma af djúpviturlegum hugsunum,
sem þó eru Ijóslega fram settar, svo að
öllum er fært að skilja, sem bókina lesa
meö athygli. Bogi ólafsson hefur, eins og
hans var von og vísa, fært bókina í ljóm-
andi fagran, íslenzkan búning, komið
henni á gagnauðugt, íslenzkt mál, en þó
jafnframt náð hinni heillandi mýkt og
blikandi fegurð, sem svo mjög einkennir
stíl þessa höfundar. Gaman væri að fá
meira af slíkum bókum í bókasafni Þjóð-
vinafélagsins og vildi ég sjá sama þýð-
anda spreyta sig t. d. á »The Story of my
Hearth«, eftir Richard Jefferies.
Bœkur Menningarsjóðs.
Aldahvörf í dýraríkinu nefnist bók um
forndýrafræði eftir einn af hinum
yngstu og duglegustu náttúrufræðingum
vorum: Árna Friðriksson magister. Þessi
bók fjallar um ýmsar þær stórmerkilegu
byltingar, sem orðið hafa í þróunarsögu
tegundanna frá alda öðli, um áramilljón-
ir, eftir því sem ráðið verður af stein-
gervingum og öðrum rökum. Koma upp
úr dúrnum ýmisleg skrímsli og finngálkn
og hinar ferlegustu ófreskjur, sem varla
er unnt að láta sig dreyma um í æfin-
týrabókum. En hér komumst vér á snoð-
ir um það, eins og í bókinni um býflug-
urnar, að sannleikurinn er miklu furðu-
legri en nokkurt æfintýri og í rauninni
er ekkert eins skemmtileg-t og að leitast
við að fræðast um hann á sem flestum
sviðum. Um þetta efni hefur lítið verið
áður skrifað á íslenzku. Höfundurinn
segir alþýðlega og lipurlega frá, og hefir
þá gáfu, eins og Þorvaldur heitinn Thov-
oddsen, að gera hvert það efni hugðnæmt,
sem hann fjallar um. Er hann þegar
kunnur alþjóð manna af hinum vinsælu
og fræðandi erindum sínum í útvarpinu,
og það er ekki að efa, að þessi bók verð-
ur lesin með ánægju af fróðleiksfúsum
og hugsandi mönnum.
Bcnjamin Krist }ánssön.
Skríflur.
Drengur nokkur hafði brotið rúðu í
húsi einu, og reyndi að forða sér á
hlaupum. Húseigandinn náði í hann og
greip í öxl hans.
H: »Þú hefur hugsað þér að reyna að
sleppa, karlinn«.
D: Sleppa? Nei, það datt mér ekki í
hug.
H: Já, en, — þú hljópst þó eins og þú
gazt.
D: Já, ég ætlaði að flýta*mér heim að
ná í peninga, svo að ég gæti borgað rúð-
una.
Bergur kandidat vaknar með fæturna
á koddanum.
»Hver skollinn! Ég hef legið hér í alla
nótt og fundizt ég vera með höfuðverk,
en það er þá allt í líkþornunum«.
Rússneskur bóndi fannst liggjandi á
veginum nær dauða en lífi af kulda. Hon-
um var strax ekið til læknis. Læknirinn
skoðaði hann og sagði: »Það er lítil von,
en við reynum . samt að bjarga honurn.
Tveir menn verða að styðja hann og einn
að hella ofan í hann brennivíni«.
Þá hvíslaði bóndinn: »Það er betra að
einn styðji mig en tveir helli í mig'
brennivíninu«.