Nýjar kvöldvökur - 01.07.1934, Blaðsíða 35

Friedrich Friedrich:
ÚTI Á HAFI.
Árni Ilólm þýddi.
(Frh.).
»Ef um litla fyrirhöfn væri að ræða,
eða jafnvel þótt það væri erfitt verk,
mundi ég' ekki vera á báðum áttum, en
ég hefi alls enga löngun til að missa allt,
sem ég er búinn að innvinna mér á mörg-
um árum«.
»Ha, ha, þér hafið ekki ævinlega verið
svona kvíðinn. Þegar við fyrir 3 árum
vorum í félagi með skipið, sællar minn-
ingar, sem sprakk upp og fórst, þá vor-
uð þér nógu einbeittur«.
»Já, en þá sór ég, að setja ekki höfuð
mitt oftar í þá bölvaða snöru, því lítið
vantaði á( að ég sæti fastur með höfuðið
í henni«.
»Nei, svo langt gekk það ekki; ég hefði
líka í tíma frelsað yður úr klípunni, ef
þess hefði þurft. En það varð reyndar
meira úr, en við höfðum um talað«.
»Hafið þér þá kúlu, sem þér eruð bú-
inn að skjóta úr byssunni á valdi yðar,
eða getið þér, ef þér hafið kveikt í húsi,
vitað, hversu eldurinn muni útbreiðast.
Eg hafði þá undirbúið allt, sem ræki-
legast, en að bátsmaðurinn mundi missa
lífið, það gat mig ekki grunað, og ein-
mitt þess vegna hefði mér orðið það
dýrt spaug, ef það hefði sannast, að ég
lét skipið farast viljandi. Réttið djölf-
inum litla fingurinn, og hann mun grípa
í alla höndina. Ég vil ekkert eiga við
þessháttar, framar!«
»Skipstjóri, ég þekki yður naumast
fyrir sama mann; áður höfðuð þér hug
til alls. Samvizka yðar Virðist allt í einu
vera vöknuð«.
»Það snertir ekkert samvizku mína,
en skynsemin segir mér, að það sé
heimska, þegar maður er búinn að eign-
ast nóg, að voga öllu til þess að græða
enn meira«.
»Það væri líka heimska, en er hér því
máli að skipta?« sagði freistarinn og
færði sig æ nær og nær skipstjóranum.
»Þér hafið sjálfur sagt, að þér séuð ekki
vanur að hlífa neinum af mönnum yðar,
það er líka rétt, og eins að því er snert-
ir frænda minn. Hver getur þá ásakað
yður, þó að þér, til þess að gera hann að
duglegum sjómanni, skipuðu honum
eitthvert hættulegt verk, sem kynni að
baka honum fjártjón eða dauða. Það er
hans sök, ef hann er ekki nógu varkár«.
Skipstjórinn þagði og starði fram undan
sér. Hinum 20000 dölum gat hann ekki
hrundið úr huga sér. Loksins sagði hann:
»Því talið þér ekki greinilega? Þér
haíið ekki hug til að segja hvert ætlun-
arverkið er, en ég á að framkvæma það«.
Elten kinkaði kolli og sagði:
»Ég get aðeins tekið það upp aftur, að
ég borga yður út í peningum 20000 dali,
ef þér við afturkomu yðar flytjið mér
dauðafregn piltsins. Er þetta ekki nógu
skýrt? Þér hafið þó ávallt áður skilið
mig svo vel«. »Já, það er nógu skýrt«,
svaraði skipstjórinn og hló gremjulega.
»Ég á að fleygja piltinum útbyrðis, ann-
aðhvort með eigin hendi, eða fela honum
eitthvert verk á hendur, sem veldur dauða
hans; hvort heldur er stendur yður á
sama, bara að hann eigi ekki aftur-
n'