Nýjar kvöldvökur - 01.10.1938, Blaðsíða 6

148
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
aldaöðli verið að mestu lokað fyrir Ev-
rópumönnum. Stefnubreyting í þá átt
varð eftir stjórnarbyltinguna þar 1912.
Meðal annara nýjunga, sem hin nýja
stjórn byrjaði á var jarðfræðirannsókn
landsins. Sænskur jarðfræðingur Gunn-
ar Anderson að nafni, var helzti ráðu-
nautur Kínverja í þessum efnum. Hann
hóf þegar að rannsaka steingervinga frá
Tertiærtímanum. Rannsóknarsvæðið lá í
fjöllunum vestur frá Peking. Þar var
gnótt steingerðra dýraleifa bæð frá Ter-
tiærtíma og upphafi jökultímans.
Nokkrum árum eftir að rannsóknin
hófst eða árið 1921, heyrði Gunnar Ander-
son tal nokkurra kínverskra verkamanna,
er unnu að greftri við rannsóknirnar. Þá
furðaði það stórlega að menn skyldi verja
fé og fyrirhöfn, til að grafa eftir beinum
þessum, þar sem þar í grennd væri annar
staður miklu beinauðgari. Gunnar Ander-
son flutti þá rannsóknir sínar þangað, eft-
ir tilvísun verkamannanna. Staður þessi,
sem síðar er orðinn frægur, heitir Chou
Kou Tien.
Það leið ekki á löngu þar til Gunnar
Anderson fann fyrstu minjarnar um
menn á þessum stað. Engum öðrum en
hinum skarpskyggna, þjálfaða vísinda-
manni mundi hafa dottið í hug, að hér
væri um ólíkar minjar að ræða, því að
hið fundna var aðeins dálítill kvartsmoli,
en sú steintegund finnst þar hvergi í
grennd. Anderson ■ ályktaði því, að menn
hefðu borið hann þangað. Það liðu samt
5 ár þangað til mestu minjarnar fundust,
en þær voru tveir jaxlar, sem líkt og
jaxlarnir á Java, minntu helzt á manns-
og apajaxla. Smám saman fundust fleiri
jaxlar, og innan skamms þótti fullvíst, að
hér væri um að ræða leifar mjög frum-
stæðrar mannveru, sem nefnd var Pek-
ing-maðurinn. Margir efuðust um, meðan
ekki var hægt að sýna fleiri sannanir en
rnokkrar tennur, en leitinni var ótrauð-
lega fram haldið. Árið 1929 fannst nærri
því ósködduð hauskúpa auk ýmissa brota
af höfuðbeinum. Síðan hafa fundist
nokkrar hauskúpur auk annara beinaleifa
og fleiri minja. Þannig geta vísindamenn
nú gert sér allljósa grein fyrir því hversu
Peking-manninum hefir verið háttað.
Skal nú drepið á hinar helztu niður-
stöður.
Það er augljóst að Java-maðurinn og
Peking-maðurinn hafa verið náskyldir.
Enni Peking-mannsins er hvelfdara en
hins, en aftur virðist hann þó á sumum
sviðum hafa verið minna þroskaður en
Java-maðurinn. Þótt næsta torvellt sé
eftir nokkrum hauskúpum, að segja
ákveðið um gáfnafar þessara löngu liðnu
manna, þá er þó eitt víst, að bæði Java-
og Peking-maðurinn hafa verið máli
gæddir. Þetta verður ráðið af einkennum
þeim, er heilinn setur í innanverðar haus-
kúpurnar. Þar sjást þess glögg merki, að
heilahlutar þeir, sem stjórna talgáfunni
eru allvel þroskaðir, svo að miklu munar
frá öpum þeim, sem skyldastir eru mönn-
um. Ennfremur hafa fundist ýmsar minj-
ar, er sýna að Pekingþjóðin hefir tileink-
að sér frumatriði menningarinnar. Eld-
bornir steinar, sem fundist hafa í nám-
unda við beinaleifarnar sýna, að frum-
menn þessir hafa notað eldinn. Þó má
telja vafasamt, hvort þeir hafa sjálfir
kunnað að kveikja eld, eða hafa einungis
notað sér eld frá sléttu- eða skógareldum,
sem oft kviknar af eldingum. Meðal leifa
annara frummanna finnast öruggar sann-
anir fyrir kunnáttu þeirra að kveikja eld
fyrst undir lok jökultímans, en Peking-
þjóðin lifði í byrjun þess tímabils eða
jafnvel enn fyrr.
Þá hafa einnig íundist nokkur verkfæri
þessara manna. Verkfærin eru að vísu
harla ófullkomin, flest eru þau steinflísar,
annaðhvort úr kvartsi eða sandsteini,
tinnuna, aðalsmíðaefni hinna evrópsku