Nýjar kvöldvökur - 01.10.1938, Blaðsíða 7

FORFEÐUR MANNA
149
rsteinaldarþjóða, virðast þeir ekki hafa
þekkt. Steinflísarnar eru lítt tilhöggnar,
þær hafa verið einungis höggnar svo, að
þær færu betur í hendi, þó má sjá, að
sumar hafa verið notaðar sem hnífar eða
sköfur. Beinflísar með tálguförum hafa
einnig fundist þarna. Verkfæri úr öðru
:mýkra efni, tré eða því líku, eru vitanlega
■öll löngu eydd, þótt þau kynnu að hafa
verið til. En hvað sem því líður, þá er það
víst, að Pekingþjóðin hefir verið mann-
verur, miklum mun ófullkomnari en
nokkur þeirra frumstæðustu þjóða, er nú
lifir, en engu að síður langtum fremri
öllum apategundum.
(Niðurlag næst).
Steindór Steindórsson frá Hlöðum.
Bókmenntir.
Þegar hausta tekur koma nýju bækurn-
.ar á íslenzka bókamarkaðinn. Þetta er
orðin áragömul venja og hún er góð.
Skammdegiskveldin hafa frá fornu fari
verið kyrrðar- og hvíldarstundir íslenzkr-
ar alþýðu, og enn sem fyrri veita þau
meira næði til lestrar en aðrir árstímar,
Jpegar baráttan er háð sem hörðust fyrir
tilverunni. Skammdegið kemur eins og
máttúrlegur hvíldartími eftir annríki og
áreynslu bjargræðistímans að sumrinu.
Enn sem fyrri mun nýjum bókum vera
veitt viðtaka með fögnuði á íslenzkum
heimilum til sjávar og sveita, og á þær
litið sem góða gesti. En vitanlega er þá
mikilsvert, að bækur þessar séu raun-
verulega góðir gestir, sem full ástæða sé
til að fagna. Því miður er allmikill mis-
brestur á því um margar bækur, sem
.streyma inn á markaðinn á ári hverju.
Margt þeirra bóka, sem út kemur, færir
lesandanum sáralítið í aðra hönd, þær
eru annaðhvort reyfarasögur lélegustu
tegundar, eða sem nú tíðkazt, mjög póli-
tísk eða trúboðsleg áróðursrit, helzt ein-
hverra öfgastefna. Áróðurinn er að vísu
tilreiddur í misjöfnu formi, svo að hann
gangi sem bezt í lesendurna. Þetta er því
lakra, sem kaupgeta og lestrartími alls
þorra lesenda er af skornum skammti,
það er raunalegt, að menn skuli fórna
litlum efnum og naumum tíma til þess að
afla sér lélegra bóka og lesa þær, auk
þess sem þær smám saman hljóta að
spilla smekk lesendanna og þannig hindra
útgáfu góðra bóka og nytsamra. Annars
er ekki ætlun mín í þessum línum, að
fara í bókjafnað, heldur aðeins að benda
lesendum N. Kv. á nokkrar nýjar bækur,
sem bókaforlag Þorsteins M. Jónssonar
hefir sent á markaðinn nú í haust, og all-
ar hafa til síns ágætis nokkuð, þótt ólíkar
séu og misgóðar.
Guðmundur G. Hagalin: Sturla í
Vogum. Akureyri 1938.
Guðmundur Hagalín hefir að þessu
sinni sent frá sér skáldsögu í tveimur
þykkum bindum. Er það hans langlengsta
saga og um leið hin efnismesta og heil-
steyptasta.
Sagan gerist á Vestfjörðum. Fólkið þar
er alið upp við úfið og óstillt haf. Það
hefir þar víðast hvar orðið að treysta enn
meira á mátt sinn og megin enn aðrir Is-
lendingar, og einangrunin hefir hvergi á