Nýjar kvöldvökur - 01.10.1938, Blaðsíða 37

ARABAHÖFÐINGINN
179
um ástæðum, að ég bið þig að láta þessa
ungu stúlku fara“.
„Fyrirgefðu mér, Raoul! Þú veizt, að
djöfullinn hleypur í mig öðru hvoru!1'
tautaði höfðinginn og lagði sem snöggvast
hendina á öxl Saint Huberts.
„Þú hefir ekki. svarað mér neinu,
Ahmed!“
Höfðinginn sneri sér frá honum. „Hún
er ánægð“, svaraði hann og beygði af.
„Hún er hugrökk!“ leiðrétti greifinn.
„Já, alveg rétt! Hún er hugrökk!“ ját-
aði höfðinginn ópersónulega.
,,Bon sang —“ sagði greifinn stillilega.
Höfðinginn sneri sér snöggt að honum.
„Hvernig veizt þú það, að það er ætt-
göfgi í henni?“
„Það er auðséð!“ sagði hann þurrlega.
Það er ekki það, sem þú eiginlega átt
við! Komdu bara með það! Hvað veiztu?“
Greifinn yppti öxlum, gekk að ferða-
kofforti sínu og tók upp brezkt tímarit
með myndum, opnaði það í miðju og rétti
höfðingjanum án þess að mæla orð af
munni.
Ahmed Ben Hassan gekk burt undir
hengilampann, svo að birtan féll beint
niður á blaðið í hendi hans. Á blaðsíð-
unni, sem blasti við honum, voru tvær
almyndir af Díönu, önnur í samsætisbún-
ingi, en hin í reiðbuxum og stuttum reið-
jakka, eins og greifinn sá hana fyrst,
standandi við hliðina á hesti sínum með
tauminn yfir handlegg sér, en hattur
hennar og svipa lágu við fætur hennar.
Neðanundir myndunum var þetta lesmál:
„Díana Mayo er enn eigi komin aftur
úr eyðimerkur-leiðangri sínum, og eru
hinir fjölmörgu vinir hennar eðlilega
orðnir kvíðafullir út af fjarveru hennar.
Fyrir fjórum mánuðum síðan lagði miss
Mayo af stað frá Biskra með áreiðanleg-
um fylgdarmanni og ætlaði í fjögurra
vikna leiðangur gegnum eyðimörkina
áleiðis til Óran. Síðan hún náði fyrsta
áfangastað, hefir ekkert af henni frétzt,
og einnig hafa borist fréttir um óeirðir
og árekstra milli kynflokkanna á þeim
slóðum, sem leið miss Mayo lá um, og
hefir það gert menn ennþá áhyggjufyllri
um för hennar. Bróðir hennar, Sir Aubrey
Mayo, sem hefir teppst í Ameríku sökum
slyss, sem hann varð fyrir, hefir stöðugt
síma-samband við frönsku stjórnina.
Miss Mayo er alkunn sem dugleg íþrótta-
kona og hefir ferðast víða um lönd“.
Höfðinginn stóð lengi þögull og virti
fyrir sér myndirnar. Svo reif hann hægt
og rólega blaðið úr tímaritinu og böggl-
aði því saman í hendi sér. „Með leyfi!“
sagði hann rólega og hélt því upp yfir
Ijósið á lampanum, sem stóð við rúmið,
unz blaðið var orðið að ösku í lófa hans.
Svo fleygi hann öskunni.
„Hefir Henri séð það?“
„Efalaust. Hann les öll mín blöð“, svar-
aði greifinn dálítið óþolinmóðlega.
„Þá vona ég, að Henri haldi sér saman!“
sagði höfðinginn kæruleysislega. Hann
valdi sér vindling úr vindlinga-hylki sínu
og kveikti í honum, eins og ekkert væri
um að vera.
„Hvað hefir þú hugsað þér að gera?“
spurði Saint Hubert hvasst.
„Ég? Ekkert! Franska stjórnin hefir í
of mörgu að snúast og metur of mikils
hesta Ahmed Ben Hassans til þess að
fara að gera nokkrar eftirgrennslanir
innan hans landamæra. Auk þess bera þeir
enga ábyrgð á þessu tilfelli. Mademoiselle
Mayo var aðvöruð þrásinnis og úr mörg-
um áttum gegn hættu þeirri, er hún lagði
út í með för sinni frá Biskra. Hún kaus
þann kostinn að tefla á tvær hættur, et
voilá!“
„Er þá alls eigi hægt að fá þig til að
breyta þessari ákvörðun þinni?“
„Ég er eigi vanur að breyta ákvörðun-