Tíbrá - 01.01.1893, Qupperneq 26

22
»Þetta er ekki að haga sjer vel« sögðu þær
Björg og Margrjet, og hlupu á eptir kerlingunni
með allan matinn sinn í svuntunum og gáfu
kerlingunni hann allan. Iiún varð svo fegin,
að hún grjet af gleði og bað guð að launa þeim
fyrir sig. Svo hlupu þær ánægðar aptur inn í
barnahópinn; sumum þeirra þótti þetta íallega
gert, en sum kölluðu þær heimskingja að gefa
það, sem þeim þætti sjálfum gott. Og svo
gengur það opt, að öllum lízt ekki hið sama,
en einn er dómarinn, sem rjett dæmir, og það
er samvizkan; hún sagði þeim, að þær hefðu
gert rjett, og þær trúðu þvi. Rjett í þessu kom
stór fjárhópur og með honum margt fólk, menn,
konur og börn, því það átti að rýja fjeð, og
foreldrar allra barnanna voru þar líka. Nú
stukku börnin upp og hjálpuðu til að koma
fjenu inn, þvi þeim þótti gaman að eltast
við kindurnar, sem stukku út úr hópnum, og
koma þeim aptur saman við hann; og þegar
búið var að reka fjeð í rjettina, gengu foreldr-
arnir til barnanna og spurðu, hversu þau hefðu
skennnt sjer; þeim var sagt það.
»Og þú hirtir ekki um að vinna fallega
knöttinn« sagði faðir Árna, »þó þjer væri skap-
raunað til þess. En þú ert sigurvegarinn, því
þú varst herra geðs þins, og enginn sigur er
stærri en sá. Nú ætlar hún mamma þín að
búa þjer til miklu fallegri knött, og skaltu eiga