Tíbrá - 01.01.1893, Page 47

43
sern hann kallaði og heimtaði húfurnar af þeim,
skiluðu þeir engri þeirra, en buldruðu og höfðu
í frammi alls konar skrípalæti framan í liann,
eins og hann í gremju sinni leit framan í þá.
Var það ekki ertnislegt? Þá er hann sá nú,
að ekkert dugði, reif hann í bræði sinni af sjer
hettuna, kastaði lrenni út í loptið og sagði:
»Þiö megið hafa þessa líka, þjófarnir ykkar !<
Undir eins greip hver api sína hettu, og kast-
aði henni lika út í loptið, ekki til þess að skila
henni aptur, heldur til þess að gera hið sama
og þeir sáu hann gera.
Maðurinn varð feginn, týndi saman hetturnar
og fór leiðar sinnar, en þeir sátu eptir á viðar-
greinunum með svörtu loðnu hausana sína lmfu-
lausa, og skildi þar með þeim. Hann hefir
auðsjáanlega ekki þekkt eðli apanna, er þetta
kom honum svo á óvart.
Jeg skal segja ykkur aðra skritna sögu af
apa.
Það var einu sinni fátækur maður, sem þurfti
að fara að leita sjer atvinnu i annað land.
Hann vissi ekki, hvernig hann átti að kljúfa
kostnaðinn, en konan hans færði honum þá
peningana og sagðist hafa unnið sjer þá inn.
Hann varð glaður og fór af stað með skipi, sem
fór um þær mundir. Hann skildi farangur sinn
eptir uppi á þilfari. Það var ofboð lítill api
um borð, sem gekk til og frá um skipið, án