Tíbrá - 01.01.1893, Side 53

49
inn rjetti systur sinni iiöndina til að taka á
nióti lienni, æddi þvílíkur manngrúi ofan í
bátinn, að honutn hvolfdi, og í sama vetfangi
sökk Hvita skipið. Einir tveir menn flutu á
ráarbroti, og anriar þeirra spurði hinn, hver
hann væri. Hannsvaraði: »Jeg er aðalsmaður,
Gottfreður sonur Giiberts de 1’ Aigle; en lrver
ert þú?« .Teg heiti Berald og er fátækur kjöt-
sali i Rouen (Rúðuborgj«. Þá báðu þeir báðir
eins og með einum munni: »Drottinn! hjáipa þú
okkur báðum!« Og þeir reyndu að hughreysta
hvor annan, þá er þeir hröktust á spýtum innan
um ískaldan sjóinn þessa ógæfusömu nóvem-
ber nótt. Rjett í þessu kotn maður syndandi
til þeirra, sem þeir þekktu þegar, að var Fitz-
Stephen. »Hvar er prinzinn?« spurði hann.
»Dauður! dauður!« hrópuðu þeir báðir. »Enginn
einasti af þeim 300 hundruðum, sem á skipinu
voru, eru framar á yfírborði sjá.varins nema
við þrír«. Þá hrópaði Fitz-Stephen. »Vei, vei
mjer!« og sökk til botns. Hinir tveir hjengu
við rána nokkrar klukkustundir. Þá sagði
aðalsmaðurinn veikburða, og nötraði af kulda :
»Jeg er uppgcfínn og get nú ekki haldið mjer
iengur. Vertu sæll, vinur góður! guð haldi
þjer uppi!« Hann sleppti sjer þá og sökk.
Af öllum þessum tiginborna hóp varð einuugis
fátæka kjötsalanum frá Rouen bjargað.
TJm morguninn sáu nokkrir fiskimenn hann
4