Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Qupperneq 24

24
13. Grimsetjifigurinn orj bjarndýrið.
Einu sinni vildi svo til um vetur, aft eldur dó í
Grímsej7, svo ekki varð kveikt upp á nokkrúm
bæ. 3>á voru. logn og frosthörkur svo miklar,
að Griinseyjarsund var lagt með ísi, og kallað
manngengt. Gríinseyingar rjeðu fiað {)á af að
senda menn til meginlánds, til að sækja eld;
og völdu til fiéss |)rjá hina vöskustu menn í
eyrini. Hófu {>eir ferðina sneinma morguns í
heiðríku veðri, og fylgðf fieim Qöldi eyjarskeggja
út á isinn, báðu {ieiin lukkulegrar ferðar og
fljótrar apturkomu. f>aö segir nú ekki af ferð-
um sendimanná, fyr en f>eir á miðju sundi
koma að vök einni, sein ekki sá fyrir endann
á, og var svo lireið, að tveir gátu með naum-
indum stokkið yfir hana, en einn treysti sjer
ekki til þess. 3>eir rjeðu honum þá að liverfa
aptur til eyarinnar, og lijeldu áfrain ferð sinni;
en hann stóð eptir á vakarbarminum ög liorfði
á eptir fieim. llonum var nauðugt að hverfa
aptur við svo búið, og ræður því af að ganga
með yökinni, ef hún kynni að vera mjórri í
einum stað en öörum. Jegar á leið daginn fór
lopt að þykkna, og gekk upp sunnanátt með
stormi og regni. Isinn tók að leysa sundur, og