Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Blaðsíða 29

29
unni i dómkirkjunni, og varfi þafi úr á endanum afi
allir stjeymdu þangaft; var ákeföin svo mikil, að
margir tróðust undir.
5á loksins dettur lyklaverfiinum í hug, aft
hann um daginn hafi lileypt upp í turninn manni
nokkrum, ekki munaö eptir honum og læst
hann inni. Voru þá hermenn seiulir npp íturn-
inn mefi hlöfinum byssum og brugftnum sverð-
um. Jiegar þeir eru komnir upp, sjá þeir hvar
Eiríkur liggur út í horni, hálfdaufiur úr hræðslu
og hungri. Jað dynja þegar yfir hann ótta-
legustu formælingar og hræftilegustu hótanir;
hann er tekinn höndum, vafinn og reirður bönd-
um og dreginn fyrir fógetann. Jegar hann fer
aft spyrja Eirík um syndir hans og afbrot, segir
Eiríkur í hjartans einlægni, aö hann hafi farið
upp í turninn aft gamni sínu, því sig hafi lang-
að til afi horfa svo hátt niður fyrir sig; en þeg-
ar hann liafi orftift þess var, að búift var aft loka
hann inni, hafi honum til allrar lukku komift til
hugar að taka í stóru klukkuna, ef einhver
kynni aft lieyra hringinguna, því hann hafi ekki
þoraft aft liggja úti i kirkju um nóttina fyrir
inyrkfælni. Já, mikill ólánsmaður ertu, segir
fógetinn, þú hefur ekki tekið nema í stóru