Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Qupperneq 48

48
um kröptum, svo útsogift sliti hann ekki úr hönd-
um voruin. En vjer réyndumst hjer vanmáttugir
í viðureign við höfuöskepnuna, sein heita mátti
í hamförum. $ar kom loks ein holskeflan, sein
íjell oss upp undir iiöndur. Hún sleit af oss
bátinn, og fleigði honum eins og sopp á hliðina
hátt upp á sandinn, ásamt með stærri og smærri
jökum; og við sjálft lá, að húnmundi færa oss
á haf út, er hún sogaði út aptur. Svo vorum
vjer heppnir, að enginn af oss varð fyrir neinu
jakabroti, sein kastaðist í lahd; hefði Jtó livert
eitt getað limlest oss, enda slisað til dauðs. Ekki
.liafði lieldur báturinn fengiö neinar skemmd-
ir, nema losnað hafði um dragiö. Svo liollur
er sá sem hlífir!
23. Helbrúin.
Einu sinni var gamall og greindur maður,
sem átti einn son. Meðan hann var ungur kom
faðir hans honum fyrir hjá kaupmanni nokkr-
um, sem sigldi á milli landa, og bað liann taka
drenginn með sjer, svo liann fengi að sjá sig
um í veröldinni. jiegar liann var komimi apt-
ur heim til föður síns, sagði hann margt og
mikiö frá vmsu, sem fyrir hann haföi horið á