Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Síða 54

54
honum bönd; og úr rótinni fengust blöö til
að skrifa á. Blöð þessi voru fmnnar hinin-
ur, sem láu í lögum; himnunum ílettu menn
sundur, og röðuðu hvorri lijá annari; sumar
ljetu j)eir yfir samkomurnar, og festu svo allt
saman með lími. Jessi liimnuspjöld kölluðu
f)eir papyrus, eins og jurtin bjet,, sem himnurh-
ar uxu á. Nú rituðu menn á spjöld þessi með
smásköptum úr járni eða beini; j)au voru oddmjó
í nedri endann, en breið í hinn efri. Vegna j>ess
að pappír j^essi var rnjög dýr, og af j)ví Egypzkir
bönnuðu stundum að ílytja hann út úr landinu,
er þeir gátu eigi unnt öðrum að fá bann til að
rita á, j)á fundu menn upp á jm í Öðrum
löndum að búa svo undir bæði kálfskinn og .
sauðarskinn, að vel mátti rita á þau. Á dög-
um Daviðs konungs rituðu Gyðingar á lxarðar
liúðir; á þær liöíbu líka Persar ritað fornaldar
sögu sína; þá höfðu Forngrikkir þær og í Litlu
Asíu. Menn segja, að fyrst liafi verið fundið
upp á því í borginni Pergamus í Litlu Asíu,
hjer um bil 300 árum fyrir Krists fæðingu, að
elta og undirbúa svo skinn, að vel mátti rita
á þau; voru þau þá kölluð pevgameut eptir
borginni Pergamus. jiegar Kristur fæddist