Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Side 12

12
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
tvö herbergi að einu. Yrði stærð og
skipan herbegjanna þá svipuð og er á
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Við horfum að vanda fram á veg-
inn og höfum nú sent til borgaryfir-
valda óskir um að fá að bæta við á lóð
Hrafnistu í Reykjavík 60 rúma hjúkr-
unarálmu. Einnig höfum við hug á að
byggja á lóðinni hús fyrir dægradvöl
er nýttist þeim öldruðum sem búa
heima en vildu dvelja hjá okkur að
deginum til við tómstundastörf, nýta
sér sundlaugina og aðra þjónustu sem
upp á er boðið. Dægradvöl er rekin á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Aðsóknin
hefur verið mikil og vel verið af þess-
ari þjónustu látið, en 40-60 manns
hafa notið hennar að jafnaði allt árið.
Sjáum við að þarna er þörfin fyrir
hendi og höfum því verið að hugleiða
að byggja sérstaklega fyrir dægra-
dvöl við Hrafnistu í Reykjavík. Það
hús mundi tengjast nýju álmunni og
endurhæfingarmiðstöðinni hér á suð-
austurhluta lóðarinnar.“
Hrafnista í Hafnarfirði —
hillir undir framkvæmdir
„Svo ég komi að Hrafnistu í Hafn-
arfirði þá eigum við möguleika á að
byggja þar 90 rúma hjúkrunarálmu,
sem við teljum mjög ákjósanlegan
kost, líkt og fyrirhugaða hjúkrunar-
álmu við Hrafnistu í Reykjavík. Sá
þjónustukjarni sem fyrir er gerir það
að verkum að við getum byggt nokkru
ódýrara en ef þessi hús væru byggð
ein og sér, því það krefðist uppbygg-
ingar á nýjum þjónustukjarna jafn-
framt. Þarna getum við sparað þjóðfé-
laginu umtalsvert fjármagn.
Við höfum verið í sambandi við yf-
irvöld bæjarmála í Hafnarfirði um
framtíðaráform okkar varðandi bygg-
ingar á áður úthlutaðri lóð sunnan við
Hrafnistu í Hafnarfirði. Við höfum
lengi þurft að bíða eftir svörum, en nú
held ég að niðurstaða sé í nánd og að
okkur verði senn kleift að fara að
vinna að framtíðarskipulagi þessa
svæðis. Það nær einnig til Garðabæj-
ar, en Hrafnista stendur sem kunnugt
er á mörkum þessara tveggja bæjarfé-
laga. Því höfum við jafnframt rætt
framtíðarsýn okkar við bæjarstjórann
í Garðabæ. Við viljum koma þarna
upp fbúðum sem nánast yrðu þjón-
ustuíbúðakjarni fyrir þá aldraða sem
hefðu hug á vera í námunda við þjón-
ustuna sem við getum veitt á heimil-
inu. Höfum við horft frarn til þess
möguleika að þarna yrði um leiguí-
búðir að ræða. Tel ég sem fyrr segir
að þess verði ekki langt að bíða, og á
vorfundi Sjómannadagsráðs var sam-
þykkt að heimila stjórninni að undir-
búa framkvæmdir.”
Lögin um Sjómannadaginn
voru heillaspor
„Þótt Sjómannadagurinn væri fyrst
haldinn hátíðlegur árið 1938, þá var
það ekki fyrr en 1987 að hann varð
lögskipaður frídagur. Er því ekki að
neita að um tíma áður en lögin voru
sett, sáum við að talsverð breyting var
að verða á útihátíðarhöldum Sjó-
mannadagsins og áhöld um til hvaða
ráða skyldi grípa og hver þróunin
yrði. Sjómenn voru farnir að tala um
að dagurinn væri fyrst og fremst há-
tíðisdagur landkrabba og að sjálfir
kæmu þeir hvergi nærri honum. Þeim
fannst þeir fjarri góðu gamni, enda
stór hluti flotans á sjó.
En með lögunum 1987 varð mikil
breyting á til batnaðar. Tel ég lögin
hafa verið heillspor og á þáverandi
sjávarútvegsráðherra, Halldór As-
grfmsson, þakkir skilið fyrir að hafa
beitt sér fyrir þeiin. Sjómenn hafa líka
sýnt það síðan með virkri þáttöku og
góðri samstöðu að þeir telja nauðsyn-
legt að halda daginn hátíðlegan, enda
má ekki gleyma því að hlutverk Sjó-
mannadagsins er fyrst og fremst að
efla samhug meðal sjómanna og
vinna að nánu samstarfi þeirra. Einnig
að heiðra minningu þeirra sem látið
hafa líf sitt á sjónum og kynna þjóð-
inni hin áhættusömu og mikilvægu
störf sjómanna í þágu þjóðfélagsins.
Þetta á ekki síst við um Reykjavík, en
þótt Reykjavík sé meðal stærstu út-
gerðarbæjanna, þá er tilfinning borg-
arbúa fyrir því hve sjómennskan er
okkur nákomin með allt öðrum hætti
nú en var. Þrátt fyrir að það eigi sér
ljósar skýringar, þá er það nauðsyn-
legra í Reykjavík en víða annars stað-
ar að kynna almenningi störf sjó-
mannastéttarinnar og minna á mikil-
vægi hennar. Undirstaða velferðar
okkar og sjálfstæðis er það sem úr
hafinu kemur og það þarf að minna
duglega á.“
Hvernig var unnt að vinna
þessi stórvirki?
„Svo komið sé að Sjómannadags-
blaðinu þá er því ekki að leyna að sala
þess hefur gengið nokkuð treglega.
En samt höfum við barið hausnum við
steininn og ákveðið að útgáfu þess
skuli haldið áfram sögulegra for-
sendna vegna. í blaðinu kemur fram
mikill fróðleikur um fortíðina og nú-
tíðina og á stundum koma menn fram
á síðum þess sem spá í framtíðina.
Hvað fortíðina snertir þá er varðveitt
el'ni í Sjómannadagsblaðinu sem að
fáum áratugum liðnum verður sagn-
fræðilegar heimildir sem grípa má til.
Því er útgáfa þessa biaðs mikils virði
og boðskapur þess hlekkur í því að
minna á mikilvægi sjómannsstarfsins.
Þegar litið er yfir farinn veg er
spurt hvernig sjómannasamtökunum
var unnt að reisa Hrafnistuheimilin og
vinna þau stórvirki sem hvarvetna má
líta nú. Þvf er þá til að svara að þetta
hefur í fyrsta lagi tekist vegna sam-
takamáttar sjómanna í Reykjavík og
Hafnarfirði, sem staðið hafa saman að
þessu verki. Einnig því fjármagni sem
aflað hefur verið með tilstyrk Happ-
drættis DAS. Vil ég hvetja alla vel-
unnara sjómannasamtakanna og þá
ekki síst sjómenn sjálfa til þess að
styðja vel við bakið á starfinu og þeim
framkvæmdum sem í vændum eru
með því að kaupa miða í Happdrætti
DAS. Veitir vissulega ekki af, svo
fjölskrúðug sem happdrættisflóran í
landinu er orðin.
Að endingu vil ég þakka öllum
sem komið hafa nærri starfi sjó-
mannasamtakanna, hvort sem þeir
starfa eða störfuðu á Hrafnistuheimil-
unum, barnaheimilinu sem við rákum
í Grímsnesi á sínum tíma, hjá happ-
drætti DAS eða við Laugarásbíó.
Senn rennur 60. Sjómannadagur-
inn upp. Eg er þess fullviss að hann
muni bera því vitni að dagurinn sé
enn að færast til vaxandi vegs og virð-
ingar og sendi sjómönnum og fjöl-
skyldum þeirra bestu hátíðarkveðjur.“
AM