Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Blaðsíða 125

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
125
talsvert aftan við hurðina sem opin
var. Þegar þyrlunni var snúið kom á
hana talsvert högg og hiín hallaði
mjög til hægri. Fyrir einhverja ótrú-
lega heppni hrökk vírinn út af hjólinu
og karfan var laus og hægt að hífa
hana inn aftur. Ljóst var að ekki
myndi hægt að nota körfu þyrlunnar
vegna veðurhamsins, en ákveðið að
slaka vírnum tómum þar sem hann
tók á sig minni vind. Hugðust menn
reyna að nota körfu skipsins í þeirri
von að þegar þungi slasaða mannsins
væri í körfunni myndi hún láta betur
neðan í þyrlunni og ekki feykjast und-
an vindi eins og tóma karfan. Þetta
tókst framar vonum og dáðumst við
að færni flugmannanna að halda þyrl-
unni á réttum stað í látunum, en
hreyfing skipsins var mikil. Óttuð-
umst við um tíma að háar loftnets-
stangir aftan á þyrluskýli skipsins
næðu að slá í þyrluna þegar það reis
um marga metra á öldufaldinum og
loftnetin skutust að þyrlunni með
ógnarhraða, en þau svignuðu langt
aftur vegna veðurhamsins. Þá gerði
veðrið það að verkum að spilvírinn lá
í löngum boga aftur með skipinu og
var þyrlan af þeim sökum óþægilega
nærri mastri skipsins. Spili þyrlunnar
var stjórnað aftur í hjá okkur tveimur
sem þar vorum í beinu talstöðvarsam-
bandi við flugmennina. Vel gekk að
innbyrða sjúkrakörfuna, en þá kom í
ljós að ekki var hægt að loka hurð-
inni, þar sem karfan reyndist of löng
og stóð út um dyrnar. Færa varð sjúk-
linginn í okkar körfu og skáskjóta
körfu danska skipsins upp undir loft
til að við kæmumst sjálfir fyrir með
góðu móti í sætum okkar. Sjúklingur-
inn var með rænu, en bundið var um
augu hans þannig að hann sá ekkert
eða lítið. Ég hafði á tilfinningunni að
hann hefði viijað mikið á sig leggja til
að losna við þetta ógnarferðalag við
þessar aðstæður, svo feginn varð hann
þegar búið var að loka hurðinni og
setja stefnuna fyrir Jökul lil Reykja-
víkur. Sama veðrið hélst áfram og
sömu erfiðleikarnir við staðsetningar
voru á bakaleiðinni til Reykjavíkur.
Létt var yfir áhöfninni, en engum
okkar hafði þó staðið á sarna meðan
vírinn var fastur í hjólastellinu og
ekki víst þó tekist hefði að klippa vír-
inn frá spilinu að hann hefði losnað
frá hjólinu, eins og hann var flæktur
um það. Erfitt hefði verið að fljúga
vélinni til lands með sjúkrakörfuna
hangandi tóma neðan í þyrlunni, auk
þess sem ekki hefði verið hægt að ná
sjúklingnum um borð og yfirgefa
hefði þurft skipið án þess að geta veitt
hjálp.
Kl. 1822 var lent við Borgarspítal-
ann þar sem læknar og hjúkrunarfólk
tók á móti sjúklingnum. Erfiðu
sjúkraflugi var lokið.
Flugmenn og tlugvirki vélarinnar í
þessu sjúkraflugi voru þrautreyndir á
sínu sviði við giftudrjúg björgunar-
störf. Þeir unnu störf sín af æðruleysi,
vandvirkni og hógværð.
Flugstjóri var Björn Jónsson, en
hann hafði lengsta reynslu af björgun-
arstörfum. Aðstoðarflugmaður Þór-
hallur Karlsson, en hann var einnig
þjálfaður þyrluflugstjóri, og Bjarni
Jóhannesson var flugvélstjóri ásamt
undirrituðum, sem var stýrimaður og
sigmaður vélarinnar í þessari ferð.
Nokkrum mánuðum síðar fórst TF-
RÁN í næturæfingaflugi í Jökulfjörð-
um og með henni sömu flugmenn og
flugvirki og þátt tóku í umræddu
björgunarflugi í danska herskipið
Fyllu. Með TF-RÁN fórst einnig Sig-
urjón Ingi Sigurjónsson stýrimaður
og sigmaður.
Nær 15 ár eru nú liðin frá þessu
hörmulega slysi og er áhafnar vélar-
innar minnst með virðingu og þakk-
læti fyrir ómetanleg störf í þágu sjó-
mannastéttarinnar og íslensku þjóðar-
innar.
Höfundur er deildarstjóri
eftirlitsdeildar Siglingastofhunar
Sendum öllum
sjómönnum
árnaðaróskir á
hátíðisdegi þeirra
Niðursuðuverksmiðjan Ora hf.
Vesturvör 12, Kópavogi
Sendum öllum
sjómönnum
árnaðaróskir á
hátíðisdegi þeirra
OLÍUFÉLAGIÐ HF.