Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Blaðsíða 124

124
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
TF-RÁN. Myndin er tekin er þyrlan var vii5 björgunarœfingar á Skerjafirði.
mannsins hefði skaddast af glerbrot-
um sem sætu í augum hans. Hafist var
handa um að gera vélina klára til
brottferðar en áður hafði verið fallið
frá ferðinni vegna veðursins.
Kl. 1558 hóf þyrlan sig til flugs og
Reykjavík hvarf fljótlega í dimmt élið
sem gekk yfir borgina. Stefnan var
sett fyrir Jökul og haldið skáhallt upp
í veðrið. Samkvæmt síðustu upplýs-
ingum skipsins var veðurhæðin á
staðnum 40-50 hnútar (10-12 vind-
stig), blindbylur og stórsjór. Flogið
var eftir leiðarreikningi, þar sem erf-
iðlega gekk að staðsetja þyrluna, en
helsta staðsetningartæki hennar til
langflugs var Loran, en hann var
óstöðugur og gaf sífellt upp ranga
staðsetningu. Auk þess lá leið vélar-
innar þvert á sendingarstefnu loran-
stöðvarinnar á Gufuskálum og stað-
setningar af þeim sökum ónákvæmar
og verri þegar nær drægi stöðinni.
Hins vegar var von til að staðsetning-
ar myndu lagast eftir því sem vestar
drægi og að öllum líkindum verða í
lagi vestur af Bjargtöngum ef élin
minnkuðu, en éljagangur hafði mjög
truilandi áhrif á móttökur Loransend-
inga.
Snjókoma var því sem næst látlaus
og skyggni nánast ekkert. Eftir því
sem vestar dró bætti í vindinn og
snjókoma hélst sem fyrr nær stöðug.
Eins og við var búist skánuðu stað-
setningar þegar Bjargtangar voru að
verða þvert á þyrluna og þá var hægt
að leiðrétta leiðarreikninginn, en þyrl-
una hafði borið lítillega af leið vegna
hvassviðrisins. Fljótlega náðist radio-
miðun til danska skipsins og var þá
haldið beint í átt að því, en það var í
um 20 sjómílna fjarlægð. Um sama
leyti náðist ennfremur fjarskiptasam-
band við varðskipið Tý þar sem það
var statt á Patreksfirði. Veitti varð-
skipið ómetanlega hjálp við fjarskipti,
bæði við stjórnstöð Landhelgisgæsl-
unnar og danska skipið sem hélt nú
sjó um 30- 40 sjómílur VNV-af Bjarg-
töngum.
Kl. 1710 var komið yfir skipið þar
sem það hélt á hægri ferð upp í sjó og
vind og lét illa. Heldur hafði vindur
aukist og var nú 55-60 hnútar (11-12
vindstig) og skollin á stórhríð með
engu skyggni. Flogið var yfir skipið
til að skoða aðstæður og meta útlitið
áður en sjúkrakarfa vélarinnar yrði
látin síga niður á þilfar þess. A þilfar-
inu mátti sjá hóp skipsmanna sem
undirbjuggu komu sjúkrakörfunnar
og umbúnað sjúklingsins. Veðurham-
urinn var óskaplegur og kalt varð
fljótlega í þyrlunni eftir að hurðin á
hlið hennar var opnuð. Þyrlan lét illa
meðan aðstæður voru skoðaðar en þó
ekki eins og skipið sem barðist um í
stórsjónum og hvarf á milli í sjólöðr-
ið. Hafist var handa við að slaka nið-
ur körfunni, en þegar hún var komin
um það bil hálfa leið niður tlæktist
spilvírinn utan um hjólastell þyrlunn-
ar en vírinn lagðist aftur með henni
undan álagi vindsins. Ljóst var að
mikil hætta hafði nú skapast fyrir
þyrluna, og óttuðust menn að vírinn
feyktist upp í stélskrúl'una með ófyrir-
séðum afleiðingum. Lágum við
Bjarni flugvirki á gólfinu og reyndum
að halda við vírinn og jafnframt slá
honum aftur út yfir hægra hjólið, en
lykkja hafði komið á vírinn utan um
hjólið. Hjólin varð að setja niður eftir
að þyrlan var komin niður fyrir
ákveðinn lágmarkshraða. Ekki átti að
vera möguleiki á að vírinn flæktist í
þeim en það ótrúlega hafði nú samt
orðið. Ekkert gekk að losa vírinn en
þyrlunni hafði verið snúið undan
vindi til að minnka álag á vírinn og
um leið hættu á að hann feyktist í stél-
skrúfuna. Illa gekk að eiga við vírinn
og erfitt um vik, þar sem hjólin voru