Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Blaðsíða 113

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Blaðsíða 113
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 113 sanni að félög smábátaeigenda séu 25 til 30. Nú eru hátt í 2000 félagar á skrá og bátarnir eru á milli 1300 og 1400. Mikil breyting hefur orðið á bátaflotanum frá stofnun Landsam- bandsins. Við stofnunina voru 890 bátar undir 10 tonnum á skrá sem fiskibátar. Stór hluti þeirra var orðinn gamall og úreltur og megnið hægfara bátar. Stjórnvöld á þessum tíma sáu ekki ástæðu til að loka fyrir að menn smíðuðu sér nýjar trillur og færu að veiða, og tjölgaði bátunum því jafnt og þétt. Arið 1990 voru bátarnir orðn- ir hátt í 2000. Þeir höfðu líka vaxið að getu, en eftir því sem gömlu bátarnir hurfu af sjónarsviðinu komu í staðinn nýir, hraðskreiðir og rnjög öilugir bát- ar. Þannig stækkaði flotinn miklu meira en sjálf talan segir til um. Árið 1991 var svo lokað fyrir þessa fram- þróun og bátnunum fór að fækka aft- ur. Þannig eru þeir nú á milli 1300 og 1400, eins og ég áður sagði, eða mun fleiri en í upphafi og miklu afkasta- meiri. Ekki eru allir þessara báta virk- ir, en langflestir eru það og hvað eign- araðildina snertir, þá er hún rúmlega maður á bát.“ Fylla stóra sali með örstuttum fyrirvara „Félagsmennirnir eru ótrúlega virkir í starfinu og því erum við hjá Landssambandinu mjög stoltir af. Ef við víkjum til dæmis að fundamæt- ingum, þá er ég ekki í vafa um að stóru stjórnmálaflokkarnir yrðu í hæsta máta ánægðir ef þeir fengju jafn góða mætingu hvarvetna á land- inu og við fáum. Hér og þar höfum við fyllt stóra sali með örstuttum fyr- irvara. Ég hef orðið vitni að því að stjórnmálamenn hafa komið á fundina og orðið ofandottnir þegar þeir sjá hve duglegir karlarnir eru að mæta. Ekki þarf að taka fram hve gagnlegt þetta er fyrir okkur, auk þess hve miklu skemmtilegra félagsstartið verður. Og ekki vantar að umræðurn- ar eru líllegar — enda held ég að í trillukarlinum leynist eitthvert „gen“ sem veldur því að hann er ekkert feiminn við að láta sínar skoðanir í ljós. Vitanlega verður oft meininga- munur, og stundum spyrja menn hvort klofningur sé yfirvofandi. En þegar á reynir, eins og þegar kemur að mál- efnum grásleppukarlanna núna og ég minnist á hér á eftir, bregst ekki að menn standa saman sem einn maður — og það með glæsibrag!“ Menn standa saman „Já, það sem helst brennur á okkur þessa stundina snertir að vísu ekki nema hluta félagsmanna okkar, en þar er um að ræða málefni grásleppu- veiðimanna, eins og ég gat um. Ástandið á þeim markaði er nú erfið- ara en verið hefur í mjög langan tíma og blikur á lofti sem valda því að menn eru mjög uggandi um vertíðina í ár. Hún hefði átt að byrja þann 20. mars, en karlarnir ákváðu að hinkra við, þar sem engin sala á hrognunum er tryggð og þegar þetta er talað er ekkert vitað hver framvindan verður. Ástæða þessa er sú að í fyrra var grá- sleppuveiði á heimsvísu feiknalega mikil, þótt hér væri veiðin á engan hátt óvenjuleg, kannski rélt yfir með- allagi. En í fyrra veiddust um 50 þús- und tunnur og þetta þoldi markaður- inn ekki þar sem frá árinu þar áður, þ.e. 1996, voru til verulegar birgðir — en heimsmarkaðurinn er ekki nema um 36 þúsund tunnur. Veiðimenn í Noregi, Kanada og hér eru í góðu sambandi enda hefur Landssamband smábátaeigenda haft forgöngu um slík samskipti og þau hafa varað í níu ár. Því er okkur kunn- ugt um að í Noregi hafa menn gripið til strangra reglna varðandi úthlutun veiðileyfa sem þýðir minni veiði. 1 Kanada er verið að skoða málin og heyri ég að jafnvel sé rætt um að sleppa vertíðinni, þó ég hafi nú litla trú á því. Allt þetta hjálpar, því fyrir vikið verður ekki jafn hægur leikur fyrir óprúttna aðila að ná ódýrum hrognum af körlunum. Mér finnst veiðimenn sýna mikla ábyrgð með þessari afstöðu og hef trú á að fyrir vikið muni takast að koma heilbrigðu jafnvægi á í markaðsmálunum aftur, kannski á einu ári. Minnist ég þá met- veiðiársins 1987, en þá komst mark- aðurinn í slíkt ójafnvægi að það tók liann mörg ár að jafna sig. Því endur- tek ég að ég fagna hve mikla ábyrgð menn ætla að sýna og er stoltur af þeim. Það er sagt um grásleppuveiði- menn að meiri einstaklingshyggju- menn sé hvergi að finna, en það kem- ur ekki í veg fyrir að þegar á þá reyn- ir standa þeir saman sem einn maður.“ Ná mest 24 línuróðrum „Ég get ekki látið hjá líða að nefna að enn þá erum við með stórgallað kerfi hvað snertir sóknardagabátana. Þótt tekist hafi að skapa sæmilegan frið um þetta á yfirstandandi fiskveið- iðári, höfum við því miður ekkert í höndunum hvað framtíðin muni bera í skauti sér og hvað gerast mun 1. sept- ember n.k., þegar nýtt fiskveiðiár hefst. Það höfum við hreinlega ekki grun um. Þetta er mjög slæmt og við höfum farið fram á, alveg frá því er sóknardagakerfin voru sett á, að lág- marksfjöldi sóknardaga verði settur inn í kerfin, þannig að menn viti að hvaða lágmarkstakmörkunum þeir ganga og geti áttað sig á hvar þeir standa varðandi rekstur sinn og af- komu. En þetta hefur ráðuneytið enn ekki getað fallist á. En auðvitað vona ég að það sannist að „batnandi mönn- um sé best að lifa“ og að við náum þessu fram — en enn þá er þetta alls ekki í hendi. Á fiskveiðiárinu 1996-1997 voru sóknardagar smábáta 84. Við erum með tvö sóknardagakerfi, annars veg- ar fyrir báta sem eingöngu stunda handfæraveiðar og hins vegar fyrir báta sem bæði stunda handfæraveiðar og línuveiðar. En línuveiðarnar voru og eru háðar frekari takmörkunum en aðeins þessum 84 dögum eins og í fyrra. Menn eru með stuðul fyrir hvern dag sem þeir róa með línuna og yfir vetrartímann var þessi stuðull 1.35, þannig að fyrir hvern einn dag sem þeir fóru á sjó dróst 1.35 dagur frá þessum 84 dögum. Miðað við að menn reru eingöngu að vetrinum, minnir mig því að þeir hafi mest get- að náð rúmlega 60 línuróðrum. Þetta var mjög ásættanlegt og held ég að al- mennt hafi ríkt mikil ánægja með þetta. En á þessu fiskveiðiári eru dagarn- ir hjá línubátunum 32 og með því að hafa þennan stuðul inni, 1.35, þýðir það að mest geta bátarnir náð 24 línuróðrum. meðan handfærabátarnir fá 40 daga. Ég tel að þar með sé þetta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.