Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Síða 62

62
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
fengi til þess að sækja sjó við ísland.
Það hefur ekki breyst og síst dettur
mér í hug að ungu sjómennirnir núna
séu einhverjir eftirbátar okkar eldri
mannanna. Við eigum bráðduglega og
hæfa menn á öllum aldri — og þá
ekki síst skipstjóra.
Ef ég á að svara hvaða eiginleikum
góður skipstjóri þarf að vera gæddur
þá er það fyrst og fremst að láta ekki
hjá líða að hugsa áður en nokkuð er
gert. Ég minnist þess að skipstjóri
sem ég var með í fiskveiðaeftirlitinu,
Markús Guðmundsson, kallaði þetta
að „stoppa og lóða.“ Mér fannst það
vel að orði komist og það á við enn.
Finnist mér eitthvað hafa breyst til
verri vegar í sjávarútvegsmálum, þá
er það kvótakerfið. Ég vil koma hér
að þeirri sannfæringu minni að ef á að
selja kvóta, þá hlýtur það að vera rík-
ið sem á að gera það, en ekki einstak-
lingar. Um þetta mætti vitanlega hafa
mikið fleiri orð, en ég læt þetta þó
nægja.
Ekki get ég sagt að ég sé sérstakur
trúmaður en á þó mína barnatrú og
Ifklega er ég forlagatrúar á sinn hátt
eins og flestir sjómenn eru. Lítið hef-
ur kveðið að því að mig hafi dreymt
fyrir veðrum eða fiski, en þó með
einni undantekningu: Fyrir erfiðum
túrum dreymdi mig að ég væri að
fiska á grunnsævi og væru túrarnir
mjög erfiðir, þá var ég að fiska uppi á
landi. Annað hef ég ekki af draumum
að segja. En margar sögur ganga af
miklum draumamönnum í skipstjóra-
stétt og þar á meðal af Bjarna Ingi-
marssyni, sem eins og allir vita var
eftirlætisskipstjóri Tryggva Ofeigs-
sonar. Einu sinni spurði ég hann að
þessu og mér er svarið minnisstætt.
Bjarni sagði að sig hefði aldrei
dreymt neitt — „nema hvað einu sinni
dreymdi mig hann Tryggva. Ég var þá
að fiska á Halanum. Og mikið varð ég
feginn þegar ég missti trollið í Menj-
unni um hádegisbilið. Það var þá ekki
fyrir meiru.“
„Hjá honum kom
ekkert fyrir“
„Ég fylgist nú aðeins með því sem
í sjávarútveginum gerist úr fjarlægð.
Ahugamál mín eru ekki mörg. Ég átti
mér litla bátskel, sem ég geymdi í bíl-
skúrnum hjá mér, og reri stundum til
fiskjar hér út fyrir Seltjarnarnesþar-
ann. En í fyrra seldi ég hana, gafst
upp á vélinni í henni, og fer nú þess í
stað af og til með bróður mínum Gísla
á sumrin, því hann á bát. Við fiskum á
stöng og það hefur verið grjótnógur
fiskur. Það er ekki að undra þótt
bændunum á Seltjarnarnesi hafi
búnast vel í aldanna rás, því ekki þarf
langt að róa.
Ég les mikið og þá einkum ævisög-
ur og sitthvað sagnfræðilegs eðlis.
Skáldsögur les ég þó ekki lengur
nema eftir sérstaka höfunda og mér er
sama þótt ég láti þess getið að þar er
Halldór Laxness efstur á blaði hjá
mér. Ég minnist greinar sem hann
skrifaði síðast á stríðsárunum og rifj-
uð var upp nýlega á prenti. Tilefni
greinarinnar var hleðslan á skipunum
og hvernig þau voru að farast eitt af
öðru vegna vitlausrar hleðslu. Þessi
grein var svo góð, eins og höfundar-
ins var von og vísa, að ég fæ ekki
gleymt henni. Þetta var slíkur sann-
leikur. Menn voru búnir með kolin úr
boxunum en hlóðu upp lýsistunnum á
dekkinu og allt upp á bátadekk.
Og víst getur Laxness verið
skemmtilega kaldhæðinn: Hann rifj-
aði upp sögu af frænda sínum, göml-
um skipstjóra á Akranesi sem hann
eitt sinn fann að máli í afmælisveislu.
Hafði skáldið við orð að margt hlyti
að hafa komið fyrir hann á löngum
sjómannsferli. Gamli maðurinn
kvaðst ekki hafa frá neinu að segja,
því hann hefði verið svo heppinn um
dagana að aldrei hefði maður fengið
svo mikið sem handarmein um borð
hjá sér. Hins vegar hefði sig hent það
lán að bjarga fjórum eða fimm mönn-
um af kili á báti sem fórst þarna ein-
hvers staðar utan við Skagann. En
auðvitað var það sá á bátnum sem
fórst sem hlaut orðu og ýmsa viður-
kenningu — en ekki hinn. Hjá honum
kom nefnilega aldrei neitt fyrir. Mér
finnst merkilegt að þessi grein skuli
hafa verið skrifuð af höfundi sem lít-
ið þekkti til sjómennsku...“
Með þessum orðum ljúkum við
spjalli okkar við Gunnar Auðunsson,
þökkum hlýlegar móttökur og óskum
þeim hjónum alls hins besta. Gunnar
er sem fyrr segir kvæntur Gróu Eyj-
ólfsdóttur. Þau giftu sig árið 1949 og
fagna því gullbrúðkaupi sínu á næsta
ári. Börn þeirra eru Sigríður Rósa
röntgentæknir, fædd 1953, búsett í
Noregi og Pétur Guðjón kerfisfræð-
ingur, fæddur 1956, búsettur í Dan-
mörku.
AM
f/Æ/Z///?/ Ö-Æ///?y <^?//?/Z////Z///?/ ///V?/Æ///'//)////'
Z/
/ /?//////
Vélskóli íslands
Sjómannaskólanum við Háteigsveg