Sjómannadagsblaðið - 01.06.1998, Qupperneq 117

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
117
Utan við stöðvar Siglingastofnunar að Vesturvör 2. Taliðfrá vinstri: Tómas Sigurðsson, Guðjón Scheving rafmagnsverk-
frœðingur, írskur gestur og Hermann Guðjónsson forstjóri Siglingastófnunar.
Einnig Sigurjón Eiríksson sem annað-
ist eftirlit við vitana. Ég vann mikið
með þessum tveimur mönnum og
mótaðist af þeim og hef alla tíð búið
að fræðslu þeirra og reynslu. Upp frá
því snerust störf mín fyrst og fremst
um uppsetningar á tækjum og vélum í
vita og eftirlit með kerfinu.
Þótt viðhald vitanna fari einkum
fram að sumrinu til, þá koma bilanir
upp af og til allan ársins hring og við
þeim þarf að bregðast. Fer ekki hjá að
það kosti oft hálfgerðar svaðilfarir á
vetrum í slæmum verðum. En það er
nokkuð sem kemst upp í vana með ár-
ununi. Slíkt má segja að fylgi þessu
starfi. Stundum höfum við þurft að
liggja lengi yfir uns færi gefst á að
komast í land, einkum þegar um
skerjavita er að ræða, og fyrir kemur
að menn lenda í sjónum eða öðru
volki. Þá hefur það hent að okkur
dagar uppi á skerjum eða eyjum.
Þannig er mér minnstætt að eitt sinn
vorum við að steypa upp merki úti í
Hvalbak. Þarna voru fyrstu þyrlur
Hér standa þeir Hermann Guðjónsson forstjóri Siglingastofnunar og Tómas
Sigurðsson við gömlu Ijóskrónurnar tvær sem getið er um í viðtalinu. Á milli
þeir er Ijósakrónan úr Siglunesvita og er hún sænsk að uppruna, smíðuð rétt
eftir aldamót. Hægra megin er Ijósakrónan úr gamla Garðskagavitanum. Hún
er frönsk og var smíðuð 1897. Skjöldurinn að baki Tómasar með kórónu og
fangamarki Danakonungs prýddi nýja Reykjanesvitann, sem reistur var 1908.