Eimreiðin - 01.07.1936, Side 102

318
BRÉF ÚR MYRKRI
eimbbiðH*
ég fór niður að borða. Á nóttunni vakti ég oft, hrökk UPP
af blundi og gat ekki sofnað. Eina nóttina sem ég vakti.
heyrði ég að einhver kom eftir ganginum og staðnæmdist
hurðina mína. Það er dauðinn að sækja mig, hugsaði eS
með mér, signdu þig nú og húðu þig undir héðanförina, 1
vonar og vara. Eða andi frá fyrri tímuin, andi einhvers viníU’
sem er liðinn. Andinn hverfur. »Duftið ler til jarðarinnaú
þar sem það var áður«, en andinn hverfur. Fyrirburðu'-
Einhver sál, sem hefur ekki gleymt mér. Eða — ég reis upl’
í rúminu og hlustaði. Tunglið skein inn um gluggann, ska
halt, og kastaði skugga mínum á súðina fyrir ofan rúnu
Um stund var þögn, ég starði á hurðina og hjóst við að hun
yrði opnuð. Svo heyrði ég fótatakið aftur, en þá fjarlægðist þu
og hvarf. Ég lieyrði það af því, að ég hef góða heyrn.
hef vanið mig á það að hafa góð eyru, með því að þe»J‘
og hlusta. Það kom hægt og hljóðlega að dyrunum mínunl’
og svo fjarlægðist það aftur og livarf. Kom úr þögninnl °
hvarf aftur út í þögnina.
Pig lagðist út af og var einn aftur. Aleinn.
Klukkan var hálf tvö. —
»Þér gelið fengið skíðin drengjanna lánuð«, sagði Þ>-
»Komið þér nú«. Hún var í stuttum gráum kjól, með skuul
kraga um hálsinn og með loðna liúfu á höfðinu. Vetlingu11
um hélt hún á í liendinni. Brýrnar voru ákaflega dökkai' °c>
augnahárin löng. Þegar hún hló, skein í hvítar, hraustar tennul
milli rauðra vara.
Elskulega Bí! Þú ert æskan og hreystin, búin lioldi og hl° '
Eg fór með henni. Þetta var rétt lyrir jól. Ágætt skíðaf®1 ’
og mér fanst ég verða svo ungur af því að ganga við n*1
ina á Bí og draga á eftir mér skíðin upp túnið. Björn st<^
hjá bænum og horfði á eftir okkur. Vesalings Björn. VesabUo
ungi maður. En livað kom það mér við?
Bí var kát og talaði mikið. Hún var meistari á skíð1111
og ákaílega djörf. Eg fór varlegar, mér hafði farið mikið ab111
og aldrei verið góður skíðamaður. Ég sá hana þjóta á unda>
mér í rjúkandi snjónum, hún þaut i skýi af snjó og b'a ^
niður brekkuna. Þegar ég kom niður á eftir, sat hún á h'11
garðinum og hló.