Eimreiðin - 01.10.1937, Qupperneq 23

EIMREIÐIN
MIKLABÆJAR-SÓLVEIG
367
— Já, sem ráðskona. Þú hefur nú um margra ára skeið stjórn-
að heimili mínu með svo mikilli prýði, að slíks munu fá
dæmi. En--------- en nú er ég að hugsa um að breyta til.
Sólveig: Hvað meinarðu?
Sr. Oddur: Ja, ég meina, að ég' hef verið svo lengi ógiftur,
að -— það er að segja, að — að ég er að hugsa um — að kvong-
ast og . ..
Sólveig (grípur fram i): — Hvað segirðu!? Að kvongast!?
Sr. Oddur: Já, — nú er ég að hugsa um að gifta mig, en -—
en — það er altaf vandi að velja sér konu, eins og þú veizt.
Sólveig: Það ætti nú ekki að vera svo mikill vandi íyrir þig.
Sr. Oddur (drekkur, gengur um gólf og vefst vandræðalega
tunga um tönn): Ég veit ekki almennilega, hvernig ég á að
koma orðum að þessu, Sólveig, svo að þú skiljir, hvað mér býr
1 bi'jósti. Ég er hræddur um að þú reiðist mér, ef ég segi þér
alt eins og er. Sjáðu nú til! Við erum búin að vera! svo lengi
sanian, Sólveig, að við ættum að vera farin að þekkja hvort
annað, en — en ég er samt hræddur um þú reiðist mér.
Sólveig (niðurlút): — Ég reiðist þér ekki, Oddur.
Sr. Oddur: Ég ætla þá að spyrja þig, hvernig þér lítist á
ráðahaginn.
Sólveig (sem misskilur alt): — Þú veizt minn hug í því máli.
Sr. Oddur (sem gengur um gólf og tekur ekkert eftir svip-
brigðum hennar): í morgun ákváðum við brúðkaupsdaginn,
Vlð séra Jón Sveinsson, en það verður ekki fyr en í sumar. . . .
Sólveig: Ha?
Sr. Oddur: ... að ég giftist Guðrúnu dóttur hans.
Sólveig (missir staupið á gólfið. Undrun og reiði lýsa sér i
svip hennar scm snöggvast, en alt i einu brosir hún glaðlega
°9 gengur nær séra Oddi): —• Þú sagðir þetta svo eðlilega, að
eg var nærri farin að trúa því.
Sr. Oddur (er í sýnilegum vandræðum. Leggur frá sér
staupið): — Eðlilega. — Auðvitað sagði ég það eðlilega.
Sólveig: Þú hefur ætlað að leika á mig og verið búinn að
hugsa þig um?
Sr. Oddur: Hugsa mig um? Já ég' var búinn að hugsa mig
um, hvað ég ætti að segja til þess að ...
Sólvcig: . .. gera mér hverft við. Þér tókst það líka. (Leggur