Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1937, Page 48

Eimreiðin - 01.10.1937, Page 48
392 MARÍA LEGST Á SÆNG • eimreiðin »Það lield ég að hann liali nasasjón af henni; það bj'st ég við. Hann gaf mér heldur óhýrt auga nýlega við kirkju, sýndist mér.« »Já«, svaraði María. »Það er nú svo, að ilt augnaráð er í rauninni eitrað eins og líka hýrt augnaráð er til blessunar, og mikil þörf á því, þegar dimt er uppi yfir. En veiztu það, Björgólfur, að þinn svipur hefur þyngst og þitt yfirbragð ljótkað síðan óvildin kviknaði milli ykkar nágrannanna? Og sérstaklega hefur einskonar skuggi færst á andlit þitt, síðan þú kærðir Eyjólf. Það er ilt að fóstra haturs-orm í hjartanu og þeim verst, sem ber hann, elur hann. Það er hræðilegt að hafa þann eitursnák innanbrjósts«. Björgólfur gekk að spegli, sem var á baðstofuþili og leit í liann. »Ójá! maður er svona hálfgrár í frarnan, en ekki dökk- ur eða svoleiðis, ekki svartur á svipinn«. María hagræddi eldinum. »Er ekki hægt að afturkalla kæru?« Hún sagði þetta í hálf-vandræðalegum rómi — og' kastaði spurningunni um öxl sér. »Jú, það er auðvelt«, svaraði Björgólfur. »En maðurinn er sekur; hann stal valsungunum úr mínu landi. Hann er þjóf- ur og ræningi. Og hann hefur svo að segja veitt ánni yíb' mig og þig og á að hitta sjálfan sig fyrir«. »Valurinn er ykkar beggja, stundum er hreiðrið hans megin, stundum þín megin. Þú hefur aldrei notað þér egg’ eða unga, þegar þín megin var hreiðrið. Þessi ákæra er vondur hé-gómi«. María var í uppnámi og gekk að rúim sínu, tók ofan af undirsænginni og bjó um. Húsbóndinn litaðist um. »Er komið að háttatíma, María, — á þessum tíma dags?«. »Þinn háttatími er, þegar þér þóknast, minn þegar kalfió kemur. Og nú er það komið. Það er líka hægt að flýta fyrb' því kalli«. »Ég — ég bjóst ekki við þessu, ekki fyrr en um eða eftfi' áramót«. »Það skiftir engu máli við hverju þú hefur húist. En þaÓ kann að.skifta máli, að ég varð að gegna útiverkununi i gær og dag og svo geðrótið. En tölum nú ekki um sakirnar meira, nóg er komið af svo góðu og meira en nóg . . .« Baðstofuhurðin marraði á hjörunum og laukst upp. Hjónin
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.