Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1937, Side 50

Eimreiðin - 01.10.1937, Side 50
394 MARÍA LEGST Á SÆNG EIMREIÐIN Nú er frá Ejrjólfi að segja. Hann var vel ríðandi að því leyti, að liestur hans var traustur, en gatan var krákustígur l'remur en vegur. Hófar og vatnsrensli höfðu um liana fjatlað frá landnámstíð, og mislynd veðrátta feykt ryki í liana og úr henni, sitt á livað. Steinar stóðu út úr götubörmunum hér og þar og á- reittu fótleggi hestsins, og snyddur stungust upp í hóftung- urnar, og skeifur skripluðu á hnöllungum. Bugður og sneið- ingar seinkuðu förinni. Yfir heiði var að sækja og þó ekki bratta. En hesturinn var fimur í limaburði og fastur á fót- um, sótti i sig veðrið og drýgði fjörsporið, eftir því sem reiðin lengdist. Eftir tveggja tíma ferð var staðar numið við bæjardyr Bjargar yfirsetukonu, og var þá dagsglóran dvínuð. Eyjólfur kvaddi hurðar, og kom liúsbóndi til dyra. Komu- maður spurði eftir Ijósmóður. Maðurinn strauk sig um enn- ið. »Hamingjan hjálpi nú upp á sakirnar, hún er í bólinu og tekur ekki á heilli sér, eymsli og slepja eins og gerist og gengur um kvenfólk. En samt er hún vön að rísa upp, þeg- ar hún er sótt til sængurkvenna. Við sjáum nú til, og á hana verður að kvaka. Gefðu hestinum tuggu við fjóshlöðu- dyrnar og gaktu svo í bæinn«. — Björg ljósmóðir var roskin kona, feitlagin og taugaveikluð, ólærð, en svo heppin, að hvert handtak hennar blessaðist, sem svo var kallað. Hún var gædd þeirri alúð í viðmóti, að hver og ein sængurkona treysti henni og varð vongóð, þegar Björg hafði lieilsað henni og lagt hendur yfir hana. Nú þeg- ar nauðsyn kallaði, spratt hún á fætur og týgjaði sig í skyndi, var ferðbúin eftir liálfa klukkustund og komin út á hlað. Bóndi hennar fylgdi að bakþúfu og lyfti henni í söðulinn; því að skifti voru höfð á hnakk og kvensöðli. Húsbóndinn hélt á ljóskjmdli í hendi og fj'lgdi að túngarðshliði. Hann bauð að lána Ijósfærið. »1 þessu náttmyrkri er götuskömmin ósýnileg, og þú verður, Ej'jólfur, að ganga á undan og lýsa eftir stígnum«. Ej'jólfur hálf-hló: »Hesturinn minn sér í myrkri og er o- vanur ljóstýru; ekki geng ég á undan honum, hann verður að rata og ráða ferðinni, sá grái, og við Björg löfum á lion-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.