Eimreiðin - 01.10.1940, Qupperneq 53

eimreiðin UM NÝFUNDNALAND OG SKULDABASLIÐ ÞAR
349
um, þá er rétt að minna á það, sem barnakennarar í Banda-
ríkjunum nota sér við landafræðikensluna, þegar þeir eru að
troða í heimska krakka þvi, sem er heimtað af þeim um
Nfland. Það er þrent: bogs, dogs, fogs. (Þ. e. mýrakeldur,
hundar og þokur). Þetta muna greyin alla ævi upp frá því.
Mýrarnar eru illræmdir Þrándar i Götu. Fyrir kemur, að menn
fari ofan í og sitji fastir. Það kalla Englendingar að verða
”b°gged“ og þykir bölvað óhræsi. Hitt er sjaldgæft, að menn
sökkvi algerlega á bólakaf (líkt og hestur síra Þangbrandar
forðum i Mýrdalnum).
Um mýrarnar má segja þeim til hróss, að þar er góð beit
fýrir sauðfé og hreindýr, og sjálfsagt má þurka mikið af þeim
°g rækta. Og enn er sá kostur, að þær eru víða vaxnar þéttu
berjalyngi, og er þar óvenjugott til berja (bláber).
Það má hræra hjörtu allra að frétta, að einmitt um það
leyti, sem landið var að fara á höfuðið og allir voru að verða
hlankir, þá tóku konurnar og börnin til sinna ráða og tíndu
her til að selja Bandarikjamönnum. Berin flugu út og eru nú
Diyndarlegur tekjuliður meðal útfluttra afurða. Sum árin
hefur fengist alt að hálf miljón dollara fyrir bláber (1937).
Þetta hefur orðið margri fátækri fjölskyldu góð aukageta
til að afla sér lífsnauðsynja, og skemtun af berjatúrum í
kaupbæti.
Um hundana er það að segja, að við þá er lítil rækt lögð,
svo að þeir eru orðnir kynblandaðir og ófríðir (eins og gamli
Ubbi á Melum).
Þokurnar eru mjög til trafala við siglingar kringum landið,
eu sem betur fer ná þær sjaldan upp i landið. Einkum eru
hær illræmdar úti yfir Nflandsbankanum. Þar er þeirra heim-
kynni, vegna straumamóts Golfstraumsins og Labradors-
straumsins kalda, og þar bráðnar mikið af borgarísnum á leið
suður. Þokurnar hafa valdið mörgum skipaárekstrum og
manntjóni. Um það ganga margar sögur. Minna skipið verður
Undan að láta og seklcur með manni og mús. Það stærra
nierkir aðeins dynk við stafninn og heldur leiðar sinnar. En
fiskimenn segja, að stórbokkarnir forðist að tefja sig við mann-
björg, svo ekki beri á sök og þeir sleppi við blaðaslúður.
Uannig hefur margt slysið hent duggurnar á bankanum öld