Eimreiðin - 01.10.1940, Blaðsíða 73

eimheiðin
SAKLAUSA BARN
369
blíðlega: „Mararna, þegar Ida er orðin stór, þá slcaltu fá voða
mikil meðul og aldrei verða veik aftur — aldrei, mamma!“
„Guði sé lof fyrir það, elsku barnið mitt,“ hvíslaði móðir
hennar og kysti hana á kinnina.
Lítill spörfugl settist alt í einu efst á þaltgluggann, rann
niður eftir rúðunni, en reyndi að halda sér uppi. Hann flögr-
Rði með vængjunum og' krafsaði með klónum í rúðuna.
„Ó, sjáðu litla fuglinn, mamma; hann er með alvöru-
vængi,“ hrópaði Ida litla og klappaði saman höndunum.
„Heldurðu, að þér þætti gaman að hafa vængi, elsku barnið
mitt?“ spurði móðir hennar veikri röddu. Ida kinkaði kolli
til samþykkis. „Og vera lítill fugl?“ En barnið hristi þá höf-
uðið, svo sem til mólmæla.
„Nei, engill, mamma!“
Hvít og mögur hendi strauk blíðlega um hár Idu litlu, og
höfug tár féllu á enni hennar. — Það var tekið að skyggja, og
móðirin unga lokaði augunum, hún var svo þreytt — svo
afarþreytt. Ida horfði stórum augum á móður sína, sem nú
var sofnuð. — Mamma var svo veik, miklu veikari en hún
sjálf hafði verið, þegar læknirinn kom til hennar. En til
mömmu hafði læknirinn ekki komið, því læknirinn þurfti að
lá peninga — og' — mainma átti enga. En frænka átti pen-
mga, já, líklega átti hún margar, margar lcrónur — en af
hverju kom frænka ekki? Hún rataði líklega ekki upp til
þeirra. Einu sinni, rétt áður en hún varð veik, hafði mamma
séð frænku niðri á götunni, skamt frá húsinu. Og hún hafði
Hýtt sér að þvo Idu i framan með svampinum og slétta hár
hennar, svo hún væri þokkaleg útlits, ef frænka kæmi. Ida
hafði orðið svo hátíðleg, og mamma varð svo einkennilega
skjálfhent, — en frænka hafði ekki komið.
»Mamma, hvers vegna kemur frænka aldrei?“
„Af þvi hún er reið, barnið mitt.“
„En af hverju er frænka reið, af hverju, mamma?“
„Af því að Ida litla á engan pabba.“
„Og af hverju á Ida litla engan pabba, af hverju, mamma?“
Hún hafði ekki fengið neitt svar. Aftur og aftur hafði hún
sPurt, og að síðustu hafði mamma hlegið, kyst Idu marga,
uiarga kossa og sagt: „Af því Ida litla er engill.“
24