Eimreiðin - 01.07.1943, Blaðsíða 34

210
Á SÍLDVEIÐUM
EIMREIÐIN
töluvert sildarmagn er að ræða. Þegar hér er komið, er veifað
til skipsins, en það hefur beðið allan tímann skammt í burtu.
Nú leggur það með mestu hægð að bátunum. Sú aðferð er
viðhöfð, að bátarnir mynda þríhyrning við skipið, og er nótin
ásamt sildinni innan þríhyrningsins. Korkajaðar pokans er
vandlega bundinn upp á skipshliðina. Að því loknu hjálpast
menn að við að draga meira inn af netinu til að þjappa sild-
inni enn þá betur saman. Kallast það „að þurrka upp“, og er
oft erfitt verk, þegar um stór köst er að ræða. Næst liggur það
fyrir að ná sildinni úr nótinni og upp í skipið. Til þess er
notað áhald, sem háfur nefnist. Háfurinn er víður og gildur
járnhringur, hátt á annan metra í þvermál. Við hringinn er
riðinn allstór poki úr sterku garni, og er botn pokans herptur
saman á svipaðan hátt og herpinótin. Háfurinn er dreginn út
að öðrum bátnum og stungið á rönd niður í nótina. Síðan er
honum lyft með gufuafli, fullum af síld, og hafinn inn yfir
þilfar skipsins. Þegar þangað kemur, er botn háfsins opn-
aður, og rennur síldin ])á sjálfkrafa niður á skipið. Að þvi
búnu er tómum háfnum lokað aftur, og næsta umferð hafin.
Sé háfurinn góður og vinda skipsins í lagi, gengur starf þetta
hæði fljótt og vel.
Meðan verið er að háfa úr nótinni, skiptast menn á um
störfin og skreppa þess í milli aftur í eldhús til að fá sér
bita eða sopa. Öðru hvoru stökkva allir niður í nótabátana
til að toga í netið og þrengja fastar að sildinni. Jafnvel véla-
mennirnir láta sig ekki vanta, en koma beina leið frá eldin-
um, sveittir og svartir af kolaryki. Loks stenzt matsveinninn
ekki lengur mátið, en stekkur frá kraumandi kjötpottinum og
fer að tosa í nótina, með hvítan svuntubleðil framan á mag-
anum.
Það stenzt á endum, að um leið og húið er að háfa upp nr
nótinni, er lestin full. Lestin tekur 700 anál síldar, og hefm'
þvi verið hér um ágætt kast að ræða. Reyndar eru þess inörg
dæmi, að skip hafi fengið langtum meiri síkl í einu en þetta.
En mjög stór köst eru jafnan ákaflega erfið, auk þess sein su
hætta er þá fyrir hendi, að nótin þoli ekki þyngslin og springi
utan af öllu saman.
Að háfun lokinni er nótin lögð í réttar skorður, gert við