Eimreiðin - 01.07.1943, Qupperneq 73

EiMniiiDijj
I'ÓRN ÖRÆFANNA
24!)
USl °S ný von og ný trú, og hún hóf sig á bak og beindi för
smni yfij- Hvitá
^ var það hún, seni vissi, hvert hún ætlaði: Að Húsafelli.
ai llaíði hún séð Hann. Ekki annars staðar. Hvergi annars
11 ai- hað var trú hennar, líf, ást, yndi og von. Hún var
f^111 111111111111 °g vissi hvorki stund né stað, né hvernig hún
fkf^*1 :lIllar- Geitá var mikil að vanda, og stúlkan var nærrí
]>\' U 1 'KlÍaiKl1 straumnum, en hún hélt sér í faxið og veitti
enga athygli. Hann mundi taka á móti henni. Hann einn
en§inn annar og leiða hana í hæinn sinn. Hann einn vissi,
'e v°ðalegar þjáningar hún hafði liðið, enginn gat vitað það
ai- það var snotur bær, meira að segja fallegur, bær-
■ | i)eil'ra, en hreint ekki stór. En það var stór og falleg hrísia
v :iðvarpanuin, fyrir framan hellulagða gangstéttina, og það
steinahrúga i kringum hrísluna, og þar voru kirnur til
erns> ei1 á greii
hrísla,
gremunum héngu plögg. Þetta var ekki lifandi
ui 6n f,alleS samt. Þau höfðu valið hana bæði, úr skóg-
hai'11 * ~ lsf hafði hún valið hana sjálf og látið hann velja
b'ið'1 var góð hrísla. Og það var snjór á þakinu, en
V‘U' 1111 Samf el<líl verið, því að nú var ekki vetur. En það
S'° fallegt) hiin ætlaði ekki að láta hrófla neitt við hon-