Eimreiðin - 01.05.1960, Side 86

174
EIMREIÐIN
Hvernig sem á stendur, eru þess-
ir menn glaðir og reifir, og gildir
einu við hvaða erfiðleika þeir eiga
að etja, — ofviðri eða jarðskjálfta,
eldsvoða eða flóð, — hlátur í rödd-
inni, hlýjan í kveðju, þægilegt bros
og þokkafullar hneigingar. Vin-
gjarnlegar spurningar um líðan og
löngunin til að geðjast og gleðja,
allt gerir þetta lífið fagurt og töfr-
andi.
Ég hef dvalizt á stöðum, þar sem
ekki hafði verið framinn þjófnaður
um margra alda skeið, og höfðu
menn þó dyr sínar ólæstar bæði
dag og nótt.... Þegar maður kemst
að raun um að engir eru önugir
eða ókurteisir, engir óheiðarlegir
né ólöghlýðnir, og hefur sannar
sagnir af því, að svo hefur verið
um aldaraðir, freistast maður til
að finna sig kominn í átthaga sið-
ferðilega háþroskaðs mannkyns.“
Með „nýsköpun" sinni hefir Jap-
an glatað nokkru af töfrum sínum
og siðferðisþroska, og til þess hefur
einnig innrás vestrænna áhrifa gert
sitt. Ekki þarf þó lengi að leita
hinna gömlu erfðavenja í Japan.
Sér í lagi ef beygt er út af alfara-
leið þeirri er ferðamenn yfirleitt
fara, og leiðin lögð til hinna fjar-
lægari Japanseyja. Þar er sannar-
lega fólk að finna, sem ekki er ein-
asta hæverskt í framgöngu, heldur
hefur einnig dugnað og hugmynda-
auðgi til að bera í ríkum mæli.
Við skulum nú virða fyrir okkur
sérstaklega hið hagræna í japönsk-
um lifnaðarháttum.
^ HVERSDAGSLÍFIÐ
Eyjar þessar eru svo geysiþéttbýl-
ar, að nota verður livern smáblett.
Allar fjölskyldur verða að hafast
við í litlum íbúðum. Mjög er jiað
venjulegt að dagstofa, borðstofa og
svefnhús sé eitt og sama herbergið-
Húsgögn eru fá. Stólar eru óþarfir.
því ijölskyldan lætur fara vel uin
sig á silkihægindum á gólfinu, sem
er lagt tamami-mottum. Fatnaður
er geymdur í stórum hillum, sem
skothurðum úr pappa er rennt fyr-
ir. Þangað eru og sængurnar lagðar
til geymslu yfir daginn. Eru það
stórar og mjúkar stangaðar dýnur,
sem vafðar eru upp eftir nóttina.
Að deginum stendur ef til vill
stórt borð á miðju gólfi, en það er
ekki nema þrjátíu sentimetra hátt.
Önnur liúsgögn eru þar sjaldan,
svo teljandi sé, nema ef vera skyldi
mynd á vegg eða smekklega raðað
blómum í eitt stofuhornið.
Húsveggirnir eru yfirleitt ekkert
annað en skothurðir úr pappa, og
oftast er hægt að opna þær hliðar
sem snúa út að garðinum, frá enda
til enda. Finnst manni þá sem garð-
urinn renni saman við hina lát'
lausu íbúð í eina undurfagra heild-
Ekki þarf að óttast að tamarni'
motturnar, né heldur timburgólfid
í göngum hússins, óhreinkist af iUa
þrifnum skófatnaði. Kemur hér til
einn hinn ágætasti siður Japana-
Enda þótt götur þar séu venjulega
miklu hreinni en í borgum Vestur-
landa, kernur aldrei fyrir að gengi^
sé inn í hús á skóm þeim, sem not-
aðir eru utan dyra. Skórnir eru