Uppeldi og menntun - 01.01.2002, Qupperneq 134

É G VAR SJÖ ÁRA ÞEGAR ÉG ÁKVAÐ AÐ VERÐA KENNARI"
henni. Hún hafi farið að ræða við nemendur á annan og opnari hátt um námsefnið
og annað því tengt. Hún segir:
Það er ekki spurning, maður ræddi meira við þau og samfélagsfræði-
námsefnið skipti sköpum í því sambandi. Bæði það og svo seinna bætt-
ist söguaðferðin við og maður fer að nálgast viðfangsefnin á annan hátt
og frá fleiri hliðum.
Anna segir að hún hafi í gegnum árin alltaf betur og betur gert sér grein fyrir mikil-
vægi jákvæðra samskipta í kennslustofunni. Hún hugleiðir kennsluferilinn og stað-
næmist við veturinn 1983-1984. Það skólaár var hún með erfiðan nemendahóp sem
hún telur að hafi kennt sér ýmislegt um samskipti í bekknum. Hópurinn hafi verið
mjög krefjandi og hún hafi oft verið uppgefin í lok dags og þá velt því fyrir sér hvort
þessi vinna skilaði sér, hvort það væri þess virði að leggja alla þessa orku í einstaka
nemendur. Anna segir:
Maður fylgist með þessum nemendum áfram og sér að það er mismun-
andi hvað þeir taka sér fyrir hendur. Maður hugsar um allt erfiðið og sér
að stundum er takmarkað sem kennarinn fær áorkað. En ég hef komist
að þeirri niðurstöðu að þetta sé þess virði þótt það verði ekki nema til
þess að nemandinn minnist þess að honum hafi liðið vel hjá þessum
kennara þetta tiltekna skólaár. Þó að það skili kannski ekki einhverju
stórkostlegu þá er ljúf minning þess virði. Eins sorglegt og það nú er þá
eru til börn sem ekki eiga digra sjóði góðra minninga að sækja í.
Eitt af því sem Önnu er tíðrætt um er námskeið hjá Sigrúnu Aðalbjarnardóttur og Ár-
nýju Elíasdóttur skólaárið 1989-1990 um hvernig hlúa megi að félags- og tilfinninga-
þroska nemenda. Hún telur að vinnan á námskeiðinu og námsefnið sem kom út í
kjölfarið hafi haft varanleg áhrif á kennsluna hjá sér. Hún segir: „Ég Iwfði áður velt
samskiptum innan skólastofu og utan mikiðfyrir mér en starfið varð miklu markvissara eftir
að ég sótti petta námskeið. Skólastarfið breyttist til hins betra." Hún tiltók þar sérstaklega
að hún tæki mun markvissara og kerfisbundnara á ágreiningsmálum.
Skólanámskrárgerð er jafnframt eitt af því sem Anna telur hafa markað ákveðin
tímamót hjá sér sem kennara. Hún segir að þetta hafi að vísu ekki alltaf verið auðvelt
og hafi verið ákveðin eldskírn fyrir þátttakendur. Hins vegar hafi vinnan skilað sér
og þau skoðanaskipti sem þar áttu sér stað gefið kennurum ný sjónarhorn á starfið.
Hún segir: „Þetta hefur dýpkað viöfangsefnin sem við erum að leggja fyrir hverju sinni og
víðsýni innan veggja skólans hefur aukist. Þar er horft bæði á nemendur og skólastarf í víð-
ara samhengi en áður." Önnu finnst það aukna samstarf sem óhjákvæmilega verður hjá
kennurum sem taka þátt í slíkri vinnu gefa þeim nýja og dýpri sýn á skólastarfið.
Þegar rætt var um áhrif lífssögu á starf með nemendum kom formlegt kennara-
nám og uppeldi eigin barna inn í umræðuna. Anna telur báða þessa þætti hafa haft
áhrif á störf hennar en hún tengdi þá ekki bekkjarstarfinu með sama hætti og áhrif
bernsku og kennslureynslu, auk námskeiðssóknar og samvinnu kennara.
132