Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1936, Síða 79

IÐUNN Þýzku miðstéttirnar og þjóðernisstefnan.
73
Gy'Singa-anduð. Hvar sem grimmúðlegt Gyðinga-hatur
brýzt út, munum vér æfinlega finna meira eða minna af
Júðablóði í æðum iðkenda þess . . . Hvernig ætti það
öðru vísi að vera? Eins og maður elskar hjá öðrum þá
eiginleika, sem hann saknar hjá sjálfum sér, þannig hat-
ar maður hjá öðrum þá eiginleika, sem hann finnur hjá
sjálfum sér, en vill ógjarna kannast við. Vér hötum ekki
það, sem er gerólíkt oss sjálfum . . . Þarna höfum
vér skýringuna á því, hvers vegna hinir áköfustu Gyð-
ingahatarar eru venjulega sjálfir meira eða minna bland-
aðir Júðablóði. Einungis hreinræktaðir júðskir Gýðingar
og jafn-hreinir ariskir Aríar eru lausir við Gyðinga-
hatrið.
í þessum hugleiðingum, sem vitanlega eru miklu eldri
en nazisminn, er varpað eftirtektarverðu ljósi á andleg-
an og ætternislegan habítus dýrkenda hans. Víst er um
það, að aldrei hefir Gyðinga-andúðin birzt í ruddalegri
mynd en hjá Hitler og skósveinum hans, enda eru það
frumstæðar sálir, sem ætlað er að meðtaka boðskapinn.
Eins og Aríinn er Prómeþeifur, eldberi mannkynsins, svo
er og, eftir kenningu Hitlers, Gyðingurinn djöfull í manns-
mynd, sníkjudýrið, blóðsugan, glæpamaðurinn, hið illa
og auðvirðilega holdi klætt. Hitler segir í bók sinni:
„Væru Júðarnir einir um hituna í þessum heimi, myndu
þeir ekki einungis kafna í sínum eigin saur og svíns-
hætti, heldur myndu þeir einnig útrýma sjálfum sér í
hatrömu innbyrðis stríði með alls kyns tuddalegum véla-
brögðum. Og þó — líklega myndi meðfætt hugleysi
þeirra, sem meðal annars lýsir sér f fullkomnum skorti
á fórnarlund, gera þetta hatursfulla innbyrðis stríð að
auðvirðilegum skopleik“.
Samkvæmt kenningu Hitlers finst ekkert gott eða
lofsvert í fari Gyðingaþjóðarinnar. Jafnvel þeir eigin-